rynek walutowy(strona 7/60)

Wczoraj frank staniał o 10 groszy. To wciąż kropla w morzu potrzeb kredytobiorców. MFW opublikował prognozy wzrostu gospodarek na 2014 roku. Świat i Europa mają odrobinę zwolnić względem poprzednich prognoz. Zyskało za to USA.

Im bliżej czwartkowego posiedzenia Europejskiego Banku Centralnego, gdzie „ma zapaść” decyzja ws. uruchomienia programu skupu aktywów (QE), tym więcej rynkowych spekulacji na ten temat. Niemiecki magazyn Der Spiegel pisze o ubiegłotygodniowym spotkaniu, które odbyło się za zamkniętymi drzwiami. Udział w nim wzięli: kanclerz Angela Merkel, minister finansów Wolfgang Schaueble, oraz szef Europejskiego Banku Centralnego.

Początek tego tygodnia na rynku walutowym rozpoczyna się dość spokojnie. W USA mamy Święto Lutera Kinga, natomiast z pozostałych gospodarek nie są publikowane istotne dane makroekonomiczne. Ważniejsze publikacje pojawią się dopiero jutro i w kolejnych dniach.

Poprzedni tydzień był olbrzymim ciosem dla osób spłacających kredyt we frankach. Poziomy, na których stabilizuje się teraz frank, słusznie budzą przerażenie. Warto jednak zwrócić uwagę na konsekwencje tego zjawiska dla gospodarki, które sugerują, że stan ten nie będzie trwał wiecznie.

Początek nowego tygodnia na rynku walutowym przynosi próbę stabilizacji polskiej waluty po „burzliwym” handlu w trakcie ostatnich sesji. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,3086 PLN za euro, 3,7296 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 4,3526 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,276% w przypadku obligacji 10-letnich.

Na razie w jednym przypadku, ale zakwestionowanie wiarygodności w fundamenty polityki prowadzonej przez inne główne banki centralne może mieć olbrzymie konsekwencje dla szeroko pojmowanych rynków finansowych.

Polityka gospodarcza Orbana była często krytykowana ze względu na zbyt duży poziom populizmu czy wyraźny zwrot w kierunku Rosji. Warto jednak zauważyć, że jeden element został przeprowadzony stosunkowo sprawnie. Państwo w porozumieniu z bankami przygotowało ustawę ułatwiającą życie „frankowcom”, a także obniżającą ryzyko w sektorze bankowym.

Dzisiejsze słowa jednego z członków ECB (Benoit Coeure), że program QE, aby był efektywny musi być duży, nie mogły być wsparciem dla wspólnej waluty. Zwłaszcza, że rynek cały czas „zastanawia” się, co ostatecznie zaproponuje Europejski Bank Centralny.

Wczoraj wydarzyło się coś, o czym większości kredytobiorców frankowych nie śniło się w najgorszych koszmarach. Frank wystartował w górę i wyraźnie przekroczył 4 zł. Co gorsza utrzymuje się na tym poziomie. Jest to doskonały dowód na to, jak negatywnie na równowagę rynkową wpływają próby ręcznego sterowania kursami.

Gdy tworzy się historia rynków finansowych, trudno oczekiwać ograniczenia wpływu do wąskiego segmentu jednej waluty. Decyzja SNB niesie ze sobą szerokie implikacje w postaci nadszarpnięcia zaufania do polityki banków centralnych. Będzie to skutkować wzrostem zmienności.

Piątkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi próbę stabilizacji polskiej waluty po wczorajszych dynamicznych spadkach. Rynek aktualnie wycenia złotego następująco: 4,3146 PLN za euro, 3,7092 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz wreszcie 4,2505 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,253% w przypadku papierów 10-letnich.

Dzisiejsza decyzja Narodowego Banku Szwajcarii była zupełnie nieoczekiwana. Zwłaszcza, że przedstawiciele SNB wielokrotnie zapewniali, że obrona tzw. capa ustanowionego we wrześniu 2011 r. w odpowiedzi na nadmierne umocnienie się franka spowodowane szturmem inwestorów w stronę tzw. bezpiecznych przystani, to świętość.

Wydarzeniem dzisiejszego dnia będzie nieoczekiwana decyzja Narodowego Banku Szwajcarii o zaprzestaniu obrony minimalnego kursu wymiany EURCHF na poziomie 1,20 oraz dalszej obniżce stóp procentowych.

Szok, wstrząs, niedowierzanie. Tymi słowami trzeba określić to, co dzieje się na rynku dziś przed południem. Decyzja SNB, aby porzucić obronę kursu 1,20 pozbawiła słów nie tylko polskich kredytobiorców, ale także inwestorów i ekspertów na całym świecie. W powietrzu jest jeszcze sporo kurzu, dlatego ustalenie, ile ma tak naprawdę kosztować frank zajmie trochę czasu.

Rada Polityki Pieniężnej nie obniżyła stóp procentowych. Nie wykluczyła natomiast takiego ruchu w przyszłości, jeżeli deflacja będzie trwać. Już dzisiaj o 14:00 poznamy dane o inflacji i przekonamy się jak wygląda sytuacja.

Przy braku powiewu pesymizmu z rynku surowców rynek walutowy ma moment uspokojenia. USD powoli stara się odrabiać straty po wczorajszym rozczarowaniu sprzedażą detaliczną z USA. Rano na plus wyróżnia się AUD wsparty zaskakująco dobrymi danymi z rynku pracy Australii.

Za pierwsze można uznać nieoczekiwany spadek dynamiki płac w grudniu o 0,2 proc. m/m, co pokazały opublikowane w ostatni piątek dane Departamentu Pracy. Wtedy już rynek zaczął się nieco zastanawiać nad skalą podwyżek stóp procentowych w USA. Zwłaszcza, że zaledwie dwa dni wcześniej (ubiegła środa tydzień temu) otrzymał zapiski z grudniowego posiedzenia FED, które wskazały, że zdaniem części członków FED nawet po pierwszej podwyżce stóp należałoby utrzymać akomodacyjne nastawienie w polityce pieniężnej – to oznaczałoby, że cały proces zacieśnienia byłby łagodniejszy.

Nieobserwowana od lat skala przeceny ropy naftowej to rewelacyjne informacje dla krajowej gospodarki. Dlaczego jednak ponad 50-procentowy spadek paliw na rynkach światowych przekłada się na tak niewielkie korzyści dla kierowców?

Wiele wskazuje na to, że 22 stycznia Europejski Bank Centralny ogłosi decyzję o zainicjowaniu programu skupu aktywów opartego o rządowe obligacje, tzw. sovereign QE. W ostatnich dniach o takiej „możliwości” ponownie przypomnieli członkowie ECB, a dzisiejszy wywiad w Die Zeit z Mario Draghim powiela te wątki.

Zgodnie z oczekiwaniami inflacja CPI w Wielkiej Brytanii wyhamowała poniżej 1 proc. w skali roku. Wskaźnik cen konsumentów ukształtował się w grudniu na poziomie 0,5 proc. rok do roku wobec oczekiwanych 0,7 proc.