złoty(strona 46/197)

Gdyby w oderwaniu od realiów rynkowych przedstawić informacje dotyczące Strefy Euro z minionego tygodnia to z całą pewnością można by stwierdzić, iż wspólna waluta zaliczyłaby znaczącą przecenę. Wpierw MFW zakomunikował, że hiszpańskie banki najprawdopodobniej będą musiały zmierzyć się z problemem spadku płynności w sektorze. Następnie byliśmy świadkami potencjalnego rozpadu kolacji rządzącej w Holandii.

Mimo rozczarowujących danych o PKB w Stanach Zjednoczonych w pierwszym kwartale 2012 roku (dynamika 2,2 proc. przy prognozie 2,5 proc.), bezrobociu w Hiszpanii (24,4 proc.) oraz wcześniejszego obniżenia jej ratingu o dwa poziomy przez agencje S&P (d0 BBB+), eurodolar zdołał utrzymać się powyżej poziomu 1,32.

Dzisiaj dużo działo się na funcie – rozczarowanie słabszymi danymi (PKB w I kwartale spadł o 0,2 proc. kw/kw, co jest sygnałem, iż brytyjska gospodarka weszła w recesję) doprowadziło do gwałtownej, choć krótkiej przeceny funta.

Nastroje na rynkach finansowych pozostają zmienne. Po dość nerwowym początku tego tygodnia, wczoraj zauważalny był zdecydowanie lepszy klimat inwestycyjny. Opublikowane dane z gospodarki amerykańskiej były mieszane.

Wczoraj euro lekko umocniło się w stosunku do dolara. Kurs EUR/USD osiągnął maksimum na poziomie 1,3217, natomiast dziś nad ranem znajduje się tuż poniżej poziomu 1,32. Cały czas na rynku panuje niska zmienność, sytuacji nie zmieniła nawet wyższa od prognoz liczba sprzedanych nowych domów w marcu (328 tys.), połączona z rewizją danych za luty o 40 tys.- do najwyższego poziomu od prawie dwóch lat- 353 tys.

Inwestorzy dowiedzą się w środę, czy Federalny Komitet Otwartego Rynku opowie się za trzecim programem luzowania polityki pieniężnej. Ta informacja będzie miała olbrzymie znaczenie dla rynku złotego, gdzie dzisiejsze dane z Polski będą miały mniejszy oddźwięk.

Podczas porannego handlu złoty notowany jest blisko wczorajszych maksimów, ustanowionych pod koniec sesji amerykańskiej. Polska waluta wyceniana jest przez rynek na 4,194 PLN za euro, 3,1775 PLN względem dolara amerykańskiego oraz 3,4890 PLN wobec franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą obecnie 5,43% w przypadku instrumentów 10 – letnich.

Na rynku eurodolara krótkoterminowy trend wzrostowy przyspieszył po publikacji danych makroekonomicznych ze Stanów Zjednoczonych. Tym samym, rośnie ryzyko pogorszenia sentymentu związane z jutrzejszą konferencją Bena Bernanke.

Negatywne nastroje wywołane przez złe wieści z Europy, zaczynają ustępować „nadziei” związanej z kończącym się jutro posiedzeniem amerykańskiego FED. To dobry pretekst do korekcyjnego odbicia na rynkach, choć będzie ono krótkie. Poza tym, warto zwrócić uwagę na sytuację w Australii i Kanadzie – teoretycznie podobne waluty (uzależnione od surowców), ale w przeciwstawnych sobie cyklach.

Po wczorajszych bardzo słabych odczytach indeksów PMI dla największych gospodarek Eurolandu oraz dla całej strefy euro wspólna waluta osłabiła się w stosunku do dolara o około 80 pipsów, a kurs EUR/USD osiągnął minimum na poziomie 1,3105. Po godzinie 9:00 notowania znajdują się na poziomie 1,3170.

Rynek eurodolara obronił ważne wsparcie. Sentyment inwestorów poprawił się w oczekiwaniu na dane z amerykańskiego rynku pracy oraz europejskiego długu. W ślad za poprawą nastroju na światowym rynku, złoty umocnił się w nocy do euro i dolara.

Podczas porannego handlu wycena złotego oscyluje blisko wczorajszych minimów z sesji azjatyckiej. Polska waluta wyceniana jest przez rynek na: 4,20 PLN za euro, 3,196 wobec dolara amerykańskiego oraz 3,50 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu nieznacznie spadają i wynoszą obecnie 5,483% w przypadku instrumentów 10 – letnich.

Po piątkowym umocnieniu wspólnej waluty eurodolar znalazł się powyżej poziomu 1,32, czyli najwyżej od prawie trzech tygodni. Natomiast w drugiej godzinie handlu na Starym kontynencie kurs EUR/USD znajduje się przy poziomie 1,3100.

Wyliczenia Międzynarodowego Funduszu Walutowego, jakoby europejskie banki mogły zostać zmuszone do sporego ograniczenia zewnętrznych operacji i upłynnienia części aktywów, mogą przełożyć się na dużą zmienność rynków finansowych w najbliższych miesiącach.

Polski złoty mocno traci wobec wszystkich głównych walut. Wszystko z powodu kiepskich odczytów indeksów PMI oraz wyników pierwszej rundy wyborów prezydenckich we Francji.

EBC gotów do działania, jeśli stabilność cen będzie zagrożona.
Europejski Bank Centralny jest gotów do działania, jeśli w strefie euro wzrośnie presja inflacyjna - zapowiedział, członek zarządu EBC Joerg Asmussen. Dodał, że po operacji LTRO przeprowadzonej przez EBC osłabła presja finansowania banków.

Złoty w drugiej połowie dnia odrobił znaczącą cześć porannych strat w relacji do głównych walut. Pomagała poprawa nastrojów na rynkach akcji, jaką można było obserwować po publikacji marcowych danych o sprzedaży detalicznej w USA. O godzinie 16:14 kurs USD/PLN testował poziom 3,2177 zł, wobec 3,1985 zł w piątek na koniec dnia i wobec dziennego maksimum na 3,2329 zł. Kurs EUR/PLN wzrósł dziś natomiast do 4,1930 zł z 4,1842 w piątek. W ciągu dnia za euro trzeba było zapłacić już nawet 4,2045 zł.

Na rynki powrócił wzrost awersji do ryzyka. W piątek zniżkowały zagraniczne indeksy akcji. Na rynku walutowym na wartości silnie zyskiwała waluta amerykańska oraz jen japoński. Spadek apetytu na ryzyko nastąpił na skutek wzrostu obaw o globalny wzrost gospodarczy, a także niepokój wokół oprocentowania długu peryferyjnych krajów strefy euro.

Rentowności obligacji Hiszpanii dynamicznie pną się w górę, ciągnąc za sobą pozostałe peryferia (głównie Włochy). Do obaw związanych z powodzeniem reform rządu Mariano Rajoya, doszedł też niepokój związany z kondycją tamtejszego sektora bankowego – co akurat nie powinno być zbyt dużym zaskoczeniem. Negatywny trend może przerwać tylko większa interwencja Europejskiego Banku Centralnego, albo skoordynowane działania – tak się składa, że na piątek zaplanowane jest spotkanie szefów resortów finansów i banków centralnych państw grupy G-20…

Pretekst w postaci krótkotrwałego naruszenia bariery 1,20 na EUR/CHF sprawił, iż dyskusja nad wyborem nowego szefa Narodowego Banku Szwajcarii przyspieszyła. Jedna z gazet napisała nawet, iż SNB desperacko potrzebuje generała. Czy to jednak wystarczy, aby wygrać wojnę z rynkiem, który w najbliższych tygodniach będzie chciał sprawdzić determinację Szwajcarów na rynku?