rynek walutowy(strona 43/60)

Od początku tego roku tematem numer jeden na rynkach pozostaje słabość japońskiej waluty. Jen pozostaje pod presją sprzedających w oczekiwaniu na bardziej agresywne luzowanie polityki monetarnej przez Bank Japonii. Rynek oczekuje, że na najbliższym posiedzeniu 21-22 stycznia BoJ podwyższy cel inflacyjny z obecnych 1% do 2%.

Początek nowego tygodnia na rynku walutowym przynosi mieszany obraz notowań złotego. Polska waluta traci wobec euro będąc wycenianą na poziomie 4,115 PLN za euro oraz nieznacznie zyskuje względem dolara amerykańskiego będąc kwotowaną na poziomie 3,075 USD/PLN. W stosunku do franka szwajcarskiego brak jest znaczącej zmiany, a kurs pozostaje w rejonie 3,368 CHF/PLN. Rentowności polskiego długu ponownie wyraźnie ruszyły na północ przekraczając psychologiczną granicę 4,00% (aktualnie 4,022% w przypadku obligacji 10-letnich).

Pierwszego dnia tygodnia w gronie G-10 na wartości wobec amerykańskiego dolara najwięcej zyskują ryzykowne waluty z dolarem nowozelandzkim i euro na czele. Kurs EUR/USD kontynuuje wzrosty. Obecnie testuje opór na 1,3380. Jedyną walutą, która od rana traci wobec dolara tradycyjnie jest japoński jen. Wśród walut rynków wschodzących najwięcej na wartości zyskują indyjska rupia oraz rumuński lej. Złoty dziś lekko się osłabia. Kurs EUR/PLN zbliża się od dołu do poziomu 4,12, a USD/PLN do 3,08.

Drugi tydzień 2013 roku był zupełnie inny niż pierwszy. Złoty wyraźnie zyskiwał na wartości zwłaszcza wobec amerykańskiej waluty oraz względem franka, natomiast w relacji tydzień do tygodnia kurs pary EURPLN nie uległ większej zmianie. Głównym czynnikiem, który oddziaływał na notowania złotego w mijającym tygodniu była nie tyle decyzja w sprawie wysokości stóp procentowych w Polsce, ale konferencja po posiedzeniu RPP.

Pękająca bańka na rynku długu może stać się pretekstem do wyraźnego osłabienia polskiej waluty.

W ostatnich raportach zwracałem uwagę, iż po serii słabszych danych makroekonomicznych ze strefy euro, rynek może się obawiać niespodzianki ze strony Europejskiego Banku Centralnego – chociaż tzw. mocne ekonomiczne fakty na to nie wskazywały. I tak ruch na EUR/USD po decyzji o godz. 13:45, która utrzymała stopy procentowe na obecnym poziomie nie był zbyt duży (w okolice 1,3120), to prawdziwy „szał” zaczął się dopiero po tym, jak szef Europejskiego Banku Centralnego rozpoczął konferencję prasową o godz. 14:30.

W czwartkowym kalendarzu możemy znaleźć kilka istotnych publikacji, które powinny zwrócić szczególnie naszą uwagę.

Złoty był w 2012 r. jedną z najmocniej zyskujących walut na świecie. Dla jednych to powód do radości, dla innych przyczyna kłopotów. Dla inwestorów najważniejsze są zyski. Warto więc pomyśleć, jak siłę waluty wykorzystać i uniknąć pułapek.

Wprawdzie kanclerz Angela Merkel przyznała na dzisiejszej konferencji prasowej, iż Niemcy nie będą żądać od Cypru wypełnienia dodatkowych kryteriów w zamian za przyznanie pomocy finansowej, to zaznaczyła, że „rozmowy są dalekie od zakończenia”. Tymczasem niemiecka prasa pisze dzisiaj, iż Cypr nie ma szans w najbliższym czasie na uzyskanie pomocy, gdyż do takiej decyzji brakuje większości w Bundestagu. Przeciwko jest opozycyjna SPD, ale także część posłów koalicji.

Kluczem dla notowań wspólnej waluty mogą okazać się dzisiaj dane dotyczące niemieckiej produkcji przemysłowej za listopad, które poznamy w samo południe. Po wczorajszym rozczarowaniu słabymi danymi nt. bilansu handlowego i zamówień w przemyśle, teraz konieczny jest pozytywny impuls – inaczej EUR/USD stoczy się w stronę 1,3000-1,3030. Nie wydaje się jednak, aby udało się wygenerować wyraźniejszy ruch spadkowy przed jutrzejszym posiedzeniem Europejskiego Banku Centralnego i późniejszą konferencją prasową Mario Draghiego. Tym samym nadal bardziej prawdopodobnym scenariuszem na najbliższe kilkanaście godzin jest powrót w okolice 1,3130-40 i próba złamania tego poziomu (na co zwracałem uwagę wczoraj po południu). Dzisiaj warto się też skupić na rynku jena, oraz dolara australijskiego. W pierwszym przypadku wracają spekulacje odnośnie możliwego zwiększenia programu QE podczas posiedzenia Banku Japonii zaplanowanego na 22 stycznia, a także możliwych zmian w składzie BOJ od wiosny. W drugim widać, iż większe znaczenie mogą mieć publikowane jutro i w piątek dane z Chin, niż krajowe publikacje.

Bieżący tydzień pod względem danych zdominowany jest przez figury pokazujące bilanse handlowe największych gospodarek. Te dane często są ignorowane przez inwestorów, ewentualnie uwaga koncentruje się jedynie na końcowej wartości bilansu, czyli deficycie lub nadwyżce. Tymczasem znacznie cenniejsze informacje zawierają dane o wolumenach handlowych, będąc świetnym indykatorem globalnej koniunktury. Opublikowane dane z Niemiec mogą być powodem do niepokoju – szczególnie w zestawieniu z wycenami we Frankfurcie.

Zła passa euro względem amerykańskiego dolara, trwająca od początku tego roku, utrzymuje się także dzisiaj rano. Chociaż wczoraj po południu notowania EUR/USD ustabilizowały się w rejonie 1,31, to już wieczorem kurs tej pary walutowej zbliżył się do poziomu 1,3020.

Na rynkach finansowych utrzymuje się apetyt na bardziej ryzykowne aktywa. Środowa sesja przyniosła silne wzrosty indeksów akcji na parkietach azjatyckich, europejskich i amerykańskich.

Zawarcie porozumienia pomiędzy Republikanami oraz Demokratami w sprawie klifu fiskalnego miało pozytywny wydźwięk na rynek walutowy. Tym samym, dobre nastroje podwyższają apetyt na instrumenty o wyższym ryzyku.

Wtorkowa sesja w obliczu niewielkiej ilości publikacji danych makroekonomicznych, przebiega równie spokojnie, jak poniedziałkowa. Niemniej, na głównej parze walutowej możemy dostrzec dzisiaj wzrostową korektę.

W ubiegłym tygodniu dolar amerykański umocnił się w stosunku do większości walut z grona G10. Najsilniejszej deprecjacji uległa wspólna waluta. Kurs EUR/USD co prawda w środku tygodnia odnotował maksimum na 1,3125 (najwyższy poziom od siedmiu tygodni), jednak zakończył go ok. 200 pipsów niżej. Europejski Bank Centralny zgodnie z oczekiwaniami pozostawił stopy procentowe bez zmian.

Marek Belka, na konferencji prasowej po zakończonym posiedzeniu Rady Polityki Pieniężnej (RPP), zapowiedział kolejną obniżkę stóp procentowych w styczniu, po tym jak Rada zdecydowała się na takie cięcie na obecnym posiedzeniu. Jak zauważył, „Rada ciężko pracuje i nie może sobie pozwolić na przerwę w łagodzeniu polityki pieniężnej”.

Zaplanowane na dzisiaj posiedzenie Rady Polityki Pieniężnej przebiegło zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami i oczekiwaniami rynkowymi.

Rada Polityki Pieniężnej (RPP), zgodnie z rynkowymi oczekiwaniami, obcięła dziś stopy procentowe o 25 punktów bazowych (pb), co sprowadziło główną stopę do 4,25%. To już druga obniżka w tym roku. Pierwsza, otwierająca cykl łagodzenia polityki pieniężnej, miała miejsce w listopadzie.

Sprawdziło się to, o czym pisałem rano. Dla inwestorów wydaje się być mało istotne, czy europejskim politykom uda się osiągnąć kompromis ws. unijnego budżetu na lata 2014-20 podczas obecnego szczytu UE (po południu pojawiła się informacja, iż zakończył się on fiaskiem), gdyż większą uwagę przyciąga sprawa grecka.