Frank(strona 24/1)

Po informacji o możliwym dokapitalizowaniu hiszpańskich banków kwotą 100 mld EUR, notowania eurodolara tydzień rozpoczęły od luki hossy na ok. 100 pipsów i wzrostu do 1,2670. Jednak inwestorzy szybko zinterpretowali tę informację, jako zaognienie kryzysu zadłużeniowego niż sposób na jego zwalczenie i już drugiego dnia tygodnia kurs EUR/USD odnotował minimum na poziomie 1,2440.

Spekulacje nt. gotowości największych banków centralnych do interwencji w przypadku realizacji negatywnego scenariusza w Grecji, to dobra zagrywka, aby wyciszyć negatywne nastroje. Tylko, że warto postawić pytanie, co tak naprawdę powinny zrobić banki centralne, a zwłaszcza politycy, aby rzeczywiście uspokoić rynki finansowe. Przecież nie chodzi tylko o Grecję, ale i też Hiszpanię, a za parę miesięcy też i Włochy.

W oczekiwaniu na szczyt G20 oraz wybory parlamentarne w Grecji sytuacja na rynkach pozostaje stabilna. Uczestnicy szczytu będą rozmawiali przede wszystkim o kryzysie w strefie euro, jak i sposobach na ożywienie światowego wzrostu gospodarczego. Z kolei niepewność związana z wynikami greckich wyborów nie wpływa na pogorszenie rynkowych nastrojów, wręcz przeciwnie.

Mimo podwyższonej awersji do ryzyka widocznej na rynku długu oraz kilka dni przed kluczowymi rozstrzygnięciami na greckiej scenie politycznej, wspólna waluta ponownie zyskała na wartości.

Niezależnie od faktu, iż sondaże publikowane na chwilę przed dwutygodniową ciszą wyborczą, czyli 3 czerwca, częściej wskazywały na przewagę Nowej Demokracji, to strach przed wygraną radykalnie lewicowej SYRIZY i tym samym gospodarczym chaosem w Grecji, będzie negatywnie wpływał na zachowanie się wspólnej waluty przed niedzielnym werdyktem.

Optymizm wywołany informacją o finansowym wsparciu dla hiszpańskich banków okazał się krótkotrwały. Po dłuższym zastanowieniu inwestorzy doszli do wniosku, że na dłuższą metę taka pomoc nic dobrego nie wróży. Nie ustają bowiem obawy przed kiepską kondycją hiszpańskiej gospodarki i wysokim poziomem zadłużenia.

Zgodnie z naszymi oczekiwaniami poprawa nastrojów okazała się bardzo nietrwała - europejskie indeksy, które mocno zwyżkowały w pierwszej części sesji, kończyły wczorajsze notowania pod kreską. Luka hossy na wykresie EUR/USD została zanegowana, a kurs podobnie jak w piątek zniżkował do 200 - godzinowej średniej ruchomej.

Podczas porannego handlu złoty oscyluje blisko minimów ustalonych podczas wczorajszej sesji amerykańskiej. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,335 PLN za euro, 3,473 PLN względem dolara amerykańskiego oraz 3,61 PLN za franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu na rynku wtórnym nieznacznie wzrosły i wynoszą aktualnie 5,31% w przypadku instrumentów 10-letnich.

W ubiegłym tygodniu euro umocniło się w stosunku do dolara maksymalnie do poziomu 1,2625. Tym samym kurs EUR/USD wykonał ruch powrotny do poziomu dołka ze stycznia bieżącego roku. Końcówka tygodnia przyniosła jednak ponowne osłabienie wspólnej waluty i eurodolar tydzień kończy przy poziomie 1,2460.

Pierwszy pełny tydzień czerwca przyniósł na rynkach wyraźne odreagowanie. Skorzystał na tym złoty, który podczas nieobecności inwestorów z Warszawy umocnił się do poziomów niewidzianych od miesiąca. Fantazja graczy z Londynu była jednak zbyt duża i w piątek złoty oddawał czwartkowe umocnienie. W perspektywie kolejnych tygodni może być słabszy niż obecnie.

Bernanke rozczarował inwestorów, a Fitch przypomniał o ogromnych problemach Hiszpanii. Chińczycy poprzez cięcie stóp procentowych zbytnio nie pomogli, gdyż jednocześnie szef tamtejszego funduszu rządowego CIC ostatecznie poinformował o wstrzymaniu jakichkolwiek inwestycji w europejski dług.

Przełom maja i czerwca przyniósł kontynuację wyprzedaży polskiej waluty. Proces ten kumulował w piątek. Wówczas euro podrożało do 4,4280 zł i było najdroższe od 13 stycznia br. Za dolara trzeba było natomiast zapłacić 3,6011 zł. Ostatni raz tak dużo za amerykańską walutę płacono w marcu 2009 roku.

Pierwszy piątek miesiąca oznacza publikację raportu z amerykańskiego rynku pracy i wywołuje on zazwyczaj wysoką zmienność notowań. Nie inaczej było tym razem.

Wczorajsze dementi ze strony MFW w odpowiedzi na plotki, jakoby fundusz rozważał możliwość kapitałowego wsparcia hiszpańskich banków, nie oznacza, iż taki scenariusz nie jest rozważany. Tyle, że MFW dobrze wie, iż nie może działać w pojedynkę.

Eurodolar po wczorajszym słabym korekcyjnym wzroście do 1,2430 ponownie spadał i dziś rano osiągnął kolejne minima, a obecnie testuje strefę wsparcia 1,2330 - 1,2350. Uważamy, że w kolejnych tygodniach kurs będzie kontynuował zniżki w kierunku dolnego ograniczenia kanału spadkowego, które obecnie przebiega w okolicach 1,20.

Na rynkach finansowych obserwujemy pogłębienie spadków. Klimat inwestycyjny pozostaje fatalny. Obawy o Hiszpanię i wciąż niejednoznaczne sondaże w Grecji potęgują niepewność o losy strefy euro. Rynki nie mają pretekstu do korekty na bardzo wyprzedanym rynku.

Obserwowane w miniony czwartek ruchy na franku, były wynikiem pojawienia się spekulacji, jakoby rozważano nałożenie podatków na depozyty w CHF, tak aby zniechęcić inwestorów do lokowania w tej walucie.

Lepsze wyniki Nowej Demokracji w sondażach pozwalają na chwilę odetchnąć od tematu kolejnych wyborów w Grecji i kierują wzrok inwestorów na Madryt. Pomimo poprawy sentymentu na rynkach akcji i na rynku walutowym, inwestorzy obawiają się hiszpańskich problemów z długiem.

Tak wysokiego spreadu pomiędzy rentownościami niemieckich, a hiszpańskich obligacji nie było nigdy w historii – dzisiaj przekroczyła ona 500 p.b. dla papierów 10-letnich. Problemy Hiszpanii coraz bardziej biją w rynki, ale mimo tego nastroje nie są takie złe. Inwestorzy ucieszyli się z opublikowanych w weekend greckich sondaży – przeprowadzone przez 4 niezależne ośrodki badawcze wskazały na przewagę Nowej Demokracji nad SYRIZĄ o 0,5-5,7 punktów procentowych.

U źródeł majowej ucieczki od ryzyka leżały głównie dwa czynniki. Obawy o konsekwencje ewentualnego (niekontrolowanego) wyjścia Grecji ze strefy euro oraz strach przed recesją w Europie.