kurs euro(strona 15/18)

Lepsze dane z Niemiec (zamówienia w przemyśle nieoczekiwanie wzrosły w marcu o 2,2 proc. m/m (spodziewano się spadku o 0,5 proc. m/m), a także informacje nt. zainteresowania inwestorów portugalskimi 10-letnimi obligacjami (tamtejszy rząd planuje sprzedać papiery po raz pierwszy od stycznia 2011 r. – orientacyjna kwota wynosi 3 mld EUR, wstępny popyt waha się wokół 9 mld EUR, a rentowność to 5,6 proc., czyli poniżej niebezpiecznej bariery 6 proc. ) – to główne newsy dzisiejszego dnia.

Podczas dzisiejszego wystąpienia w Rzymie szef Europejskiego Banku Centralnego odniósł się do ogólnych zagadnień polityki gospodarczo-fiskalnej prowadzonej przez rządy i nie nawiązał do kwestii możliwości wprowadzenia ujemnej stopy depozytowej, która pojawiła się podczas konferencji ECB w miniony czwartek.

Poniedziałek przynosi deprecjację złotego względem wszystkich głównych światowych walut. Inwestorzy mogą się już pozycjonować przed środową decyzją RPP w sprawie stóp procentowych.

Paradoksalnie dość wiele. Ostatnie działania podejmowane przez Bank Japonii (ultraliberalna polityka, czyli niskie stopy procentowe i gigantyczna skala programu QE) zmieniły obraz na rynkach długu – japoński kapitał stał także za spadkami rentowności polskich obligacji. Innymi słowy, rynek antycypuje dalszy wzrost cen papierów licząc, że „japońskie źródełko popytu” szybko nie wyschnie.

Trzecie już nieudane głosowanie w parlamencie nad wyborem prezydenta we Włoszech nie wpłynęło zbytnio na rynek – inwestorzy liczą, że czwarte podejście będzie prostsze, gdyż konieczna będzie tylko większość 51 proc. Rozwiązanie prezydenckiego pata na dłuższą metę niczego nie zmienia – włoska scena polityczna pozostaje mocno skłócona i nie ma pewności, czy kolejne wybory (w czerwcu ?) to zmienią.

Co miał na myśli Jens Weidmann mówiąc, że ECB mógłby obniżyć stopy procentowe, gdyby sytuacja w strefie euro się pogorszyła? I czy warto słuchać Wolfganga Schauble, który stwierdził, że bank centralny powinien podjąć działania ograniczające płynność na rynku, gdyż jej nadmiar niczemu nie służy…

Eurodolar nie zdołał przebić poziomu 1,32 i mimo podwyższonej zmienności, tydzień skończył on praktycznie na tym samym poziomie na którym go zaczynał (1,31). O tym w którą stronę podążą notowania w kolejnych dniach zadecyduje wybicie z przedziału 1,30 – 1,32. Uważamy, że w przyszłym tygodniu z powodu przedłużającej się serii rozczarowujących danych z Eurolandu (głównie w postaci indeksów PMI oraz Ifo) bardziej prawdopodobne jest wyjście dołem ze wspomnianego przedziału.

Miniony tydzień przyniósł stabilizację notowań złotego. Należy uznać to za bardzo korzystną sytuację z punktu widzenia polskiej waluty, gdyż okoliczności zdecydowanie nie były sprzyjające – tak zewnętrzne, jak i krajowe. Kurs złotego podtrzymuje magia japońskich pieniędzy. Na dłuższą metę to może jednak nie wystarczyć.

Po wczorajszych lepszych danych nt. cotygodniowego bezrobocia, dzisiaj inwestorzy otrzymali gorsze dane odnośnie sprzedaży detalicznej (spadła w marcu o 0,4 proc. m/m), oraz nastrojów konsumenckich Uniwersytetu Michigan (nieoczekiwana zniżka w połowie kwietnia do 72,3 pkt.).

Wbrew temu, co niektórzy twierdzili jeszcze kilka miesięcy temu, strefa euro jeszcze długo będzie zmagać się z kryzysem zaufania.

W tym tygodniu eurodolar testował 200-dniową średnią kroczącą w okolicach 1,3140. Atak na ten poziom oporu odbywał się przy wykupieniu rynku – wskaźnik RSI(14) dla interwału godzinowego wynosił wtedy 77 pkt. Obecnie kurs znajduje się w pobliżu 1,3080.
Euroland: Słabsze nastroje na rynkach

Rozwiązanie cypryjskich problemów, przy akceptacji rozwiązań przez wszystkie strony, może przynieść krótkoterminowy oddech rynkom.

Fatalne dane z gospodarek Francji i Niemiec są główną przyczyną dzisiejszego silnego osłabienia złotego wobec wszystkich najważniejszych walut. Wstępne odczyty indeksów PMI dla przemysłu i usług dla obu gospodarek, będących filarami strefy euro, okazały się znacznie gorsze od oczekiwań i poziomów sprzed miesiąca. Cały czas nierozstrzygnięta pozostaje także kwestia sytuacji na Cyprze, który nie może porozumieć z KE i MFW w sprawie planu ratunkowego. W wyniku tego na rynku widać dość duży odpływ kapitału od ryzykownych aktywów.

Najświeższe dane makro dnia dzisiejszego przyniosły ciekawą mieszankę, na którą już długo czekaliśmy. Wskaźniki PMI – przemysłu wskazały dla Eurolandu recesyjne 46,6 pkt., wobec oczekiwanych 48,2 pkt.

Dzisiejszej słabości złotego nie należy wiązać z publikacją szczegółów projekcji inflacyjnej NBP, która była podstawą ostatniej decyzji RPP o obniżce głównej stopy procentowej aż o 50 p.b. Wprawdzie centralna ścieżka projekcji zakłada niższy wzrost PKB, niż się tego spodziewa rząd – bo na poziomie 1,3 proc. w 2013 r. i utrwalenia się inflacji na poziomie zbliżonym do 1,5 proc. – to oczekiwania dalszej obniżki stóp procentowych, które mogłyby negatywnie wpływać na złotego, mogłyby się pojawić dopiero w sytuacji wzrostu prawdopodobieństwa spadku wskaźnika CPI poniżej poziomu 1 proc. Dane nt. inflacji za luty, które poznamy w najbliższy czwartek, raczej nie dadzą podstaw do stawiania tego typu scenariuszy.

Nastroje rynkowe ustabilizowały się po emocjonującej końcówce poprzedniego tygodnia, a pesymistyczne informacje z Chin i Włoch wywołały ograniczoną reakcję. Kurs EUR/USD powrócił powyżej 1,30 USD, a indeks S&P 500 zwyżkuje powyżej 1550 pkt.

Jeszcze kilka miesięcy tak dobrych danych Departamentu Pracy, a FED będzie mógł przejść od zapowiedzi do czynów, skracając program QE3 i rozważając wcześniejszą podwyżkę stóp procentowych.

Najsłabszą walutą w tym tygodniu był japoński jen, który stracił 2,7 proc. do dolara. Najlepiej radził sobie dolar australijski. Eurodolar kończy tydzień poniżej 1,30, co jest skutkiem dobrych danych z amerykańskiego rynku pracy.

Za nami bardzo ciekawy tydzień na rynkach finansowych. Był to tydzień banków centralnych – ostatnie posiedzenie pod wodzą obecnego jeszcze prezesa Banku Japonii, spora niepewność przed decyzją Banku Anglii oraz jak zwykle ciekawa konferencja po posiedzeniu EBC. Jednak na rynku złotego tematem numer jeden była decyzja RPP. Obniżka stóp procentowych o 50 bp zaszkodziła notowaniom złotego tylko na chwilę.

Bank Anglii i EBC nie zaskoczyły inwestorów, lecz wypowiedź Mario Draghiego zawierała kilka ciekawych punktów, które przykuły uwagę rynków. Od dna zdołało odbić się euro, podczas gdy na rynkach akcji sesja przebiegała w neutralnej atmosferze.