komentarz(strona 48/173)

Kontrakty na S&P rosną dziś rano o 0,6 proc. zdradzając wolę odbicia na Wall Street, ale w Azji nastroje nie były tak dobre i w Europie też się takie nie zapowiadają.

Relatywnie duże piątkowe spadki na rynku amerykańskim, a także poranne zniżki na tokijskiej giełdzie w oczywisty sposób wpłynęły na atmosferę wśród warszawskich inwestorów. Samo otwarcie indeksu WIG20 wypadło aż na ponad dwudziestopunktowym minusie.

Notowania kontraktów terminowych rozpoczęły poniedziałkową sesję od przeceny z poziomu 2 430 pkt. Do godz. 11 podaż zepchnęła kurs do poziomu 2 321 pkt. W tym czasie w Niemczech podano lepszy od oczekiwań indeks Ifo w styczniu, który wzrósł do 110,6 pkt.

Notowania kontraktów terminowych rozpoczęły poniedziałkową sesję od przeceny z poziomu 2 430 pkt. Do godz. 11 podaż zepchnęła kurs do poziomu 2 321 pkt. W tym czasie w Niemczech podano lepszy od oczekiwań indeks Ifo w styczniu, który wzrósł do 110,6 pkt.

Wtorkowy, poranny handel na rynku złotego przynosi stabilizację kwotowań po wczorajszej podwyższonej zmienności. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,2006 PLN za euro, 3,0752 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,4296 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu zanotowały drugą mocno wzrostową sesję osiągając poziom 4,481% w przypadku papierów 10-letnich.

Globalny wzrost awersji do ryzyka obserwowany od końca ubiegłego tygodnia spowodował, że przebieg poniedziałkowych sesji najpierw na rynkach azjatyckich, a potem europejskich parkietach, w tym również w Warszawie, toczył się od rana pod dyktando sprzedających.

Od początku tego roku mówiło się, że jednym z zagrożeń dla GPW jest fakt jej obecności w koszyku rynków wschodzących, który jest podatny na globalne przepływy kapitału stymulowane przez działania Rezerwy Federalnej. Skoro ta ogranicza płynność na rynkach, to waluty, akcje czy inne aktywa rozwijających się krajów znalazły się pod presją. W ostatnich dniach ta presja przerodziła się w panikę.

Spore wahania WIG20, a w szczególności przekraczający 40 punktów rajd, po porannym spadku o 1,5 proc., pokazują, że obie strony rynku mają mocne argumenty. Można przypuszczać, że gdy tylko sytuacja na emerging markets ulegnie uspokojeniu, nasz rynek może iść w górę. Martwi nieco jedynie słabe zachowanie wskaźników małych i średnich spółek, gdzie nie było widać chętnych do kupowania przecenionych walorów.

Irlandia pożegnała się z kryzysem, Portugalia i Hiszpania są na dobrej drodze, nie ma niepokoju o Grecję i Włochy. Ale zagrożeń nie brakuje. Największy niepokój budzą Chiny, Argentyna, Turcja i Republika Południowej Afryki (CATS). Choć mówiło się o tym od pewnego czasu, na giełdach panował niczym niezmącony optymizm. Wygląda na to, że nadszedł czas na chwilę strachu.

Globalne ochłodzenie sentymentu i ucieczka od ryzyka dały rynków akcji jeden z najgorszych tygodni od kilkunastu miesięcy, ale mimo skali emocji trudno mówić o zaskoczeniu. Zakończony tydzień przynosi próbkę zmienności, jakie należało oczekiwać po 2014 roku.

Interpretowanie zdarzeń rynkowych wymaga przyjęcia kilku niepewnych założeń. Podstawowym jest to, że waluty rynków wschodzących spadają przed środowym posiedzeniem FOMC.

W mijającym tygodniu złoty stracił do wszystkich głównych walut świata. Główna przyczyna to odpływ kapitału z bardziej ryzykownych aktywów, w tym walut krajów gospodarek rozwijających się.

Mniej firm ubiega się o bankowy kredyt, za to więcej uzyskuje pozytywną decyzję bankowych komitentów kredytowych – wynika z badań NBP. To zła wiadomość dla inwestujących w obligacje.

W pierwszym przypadku mieliśmy wyłamanie ponad 1,37 i dość szybki ruch w rejon lokalnych oporów na 1,3740-45 (szczyt to 1,3738). Można było tego upatrywać w dalszym spadku rentowności amerykańskich obligacji, chociaż i równie dobrze przypominało "polowanie" na zlecenia stop-loss dla krótkich pozycji.

Piątkowe notowania na Giełdzie Papierów Wartościowych przyniosły kolejną sesję spadków, które jawią się jako sygnał słabości lokalnego rynku. W istocie stratę WIG20 o 2,5 procent trzeba umieścić w szerszym kontekście, którego elementem była sesja czwartkowa ze spadkiem indeksu największych spółek o 1,1 procent.

Eurodolar w końcu wybił się z kilkudniowej stabilizacji i wzrósł do najwyższego poziomu od tygodnia (1,3740). Impulsem do aprecjacji wspólnej waluty stały się pozytywne dane z największych gospodarek strefy euro. Wzrosły bowiem indeksy PMI dla Francji i Niemiec.

Decyzją Banku Japonii główna stopa procentowa została utrzymana na niezmienionym poziomie, podobnie jak i program ilościowego łagodzenia polityki pieniężnej. Jak dotąd gospodarka japońska rozwija się zgodnie z oczekiwaniami, w związku z czym BoJ nie przedstawił zmian w swoich prognozach makroekonomicznych. JPY zareagował chwilowym umocnieniem, jednak perspektywa utrzymywania luźnej polityki monetarnej i zwiększenia programu skupu aktywów w przyszłości powinna sprzyjać utrzymaniu trendu wzrostowego na USDJPY w dłuższym terminie.

Wczorajsze słabsze od oczekiwań dane z polskiego rynku pracy nie zatrzęsły rynkiem. Pomimo delikatnych osłabień złoty i tak zachowuje się wyraźnie lepiej niż reszta walut w naszym regionie, gdzie zarówno lira jak i forint tracą po decyzjach banków centralnych. Wczoraj opublikowano kolejny pakiet przepisów z Komisji Europejskiej, który z pewnością nie wesprze polskiej gospodarki. Dziś natomiast poznamy ważne dane z brytyjskiego rynku pracy.

Od początku tygodnia eurodolar pozostaje w przedziale wahań między 1,35 a 1,3570. Na dziś nie ma zaplanowanych w zasadzie żadnych ważnych wydarzeń z USA ani ze strefy euro, dlatego też spodziewamy się relatywnie spokojnych notowań na parze EUR/USD.

WIG20 kontynuuje wzrostową korektę. Choć wczoraj na jego wykresie pojawiła się długa biała œświeca, sugerująca dalsze wzrosty na najbliższych sesjach, to jednak może to być ostatni impuls przed powrotem śœrednioterminowych spadków. Minimalny zasięg obecnego ruchu należy szacować na 2440-2445 punktów lub 2460-2465 punktów.