notowania(strona 13/250)

Po kilkudniowym, imponującym rajdzie warszawskich indeksów, zaczyna być widoczna lekka zadyszka. Być może wynika ona z niepewności przed wolnym od handlu czwartkiem oraz ewentualną zmianą nastrojów, jaką z jaką nasi inwestorzy mogą spotkać się po przerwie.

Warto na wstępie przypomnieć, że niezwykle istotnym wydarzeniem poniedziałkowej sesji był udany atak byków na ważny przedział oporu Fibonacciego: 2405 – 2410 pkt. Po raz kolejny również warszawski rynek zachowywał się relatywnie silniej względem bazowych parkietów akcyjnych.

Po wczorajszym dość imponującym i dawno niespotykanym zamknięciu sesji mogliśmy się spodziewać dzisiaj częściowej realizacji zysków. Handel na giełdzie w Warszawie rozpoczął się jednak zainicjowaniem kolejnej luki hossy i ani przez moment parkiet nie wysłał sygnałów o zachwianiu tendencji wzrostowej, zdobywając wraz z upływem czasu kolejne poziomy.

We wtorek warszawskie indeksy nadal szły w górę. Marsz nie był jednak już tak dynamiczny, jak dzień wcześniej. Na rynku średnich spółek pojawiły się pierwsze oznaki realizacji zysków.

Jeszcze niedawno narzekań na słabość GPW nie było końca. Warszawski parkiet uważany był za zapomniany przez globalny kapitał i skazany na niełaskę przez nierozwiązaną kwestię OFE. Pieczątkę nad „i” miała postawić korekta rynków bazowych, ale tak się nie stało.

Dysproporcje między notowaniami złota i giełdowych indeksów występują dość rzadko. Niemal zawsze są sygnałem większych zmian na rynkach. Być może trzeba wypatrywać ich już w nieodległej przyszłości. Wszystko wskazuje na to, że będą one niekorzystne dla akcji.

Piątkowa sesja zakończyła się wzrostem indeksów, a kupujący nadawali ton wydarzeniom praktycznie przez całą sesję. Dzienne maksima wyznaczone zostały w końcówce sesji, jedynie podaż na końcowym fixingu ograniczyła skalę zwyżki. Po otwarciu WIG-20 sukcesywnie przebijał opory na 2376, 2387 oraz na 2392.

Wobec braku sesji w USA, obroty będą zapewne niskie, a przebieg notowań niezbyt emocjonujący. Indeksy powinny odrabiać piątkowe straty, a wyjątkiem mogą okazać się WIG i BUX.

Spadek chińskiego PMI oraz obawy o zakończenie QE w USA doprowadziły do silnej przeceny w Tokio, gdzie indeks spadł o 7,3 proc. Europa także może obawiać się odczytów PMI.

Wczorajsza sesja zakończyła się niewielkim wzrostem indeksów, a kosmetyczny spadek odnotował jedynie sWIG-80. Sesja przebiegała w spokojnej atmosferze, a ruch cen odbywał się w ograniczonym zakresie zmienności. Po wyższym otwarciu pojawiła się podaż, a główne indeksy delikatnie poprawiły wtorkowe minima.

Z rejonu ważnej zapory podażowej: 2405 – 2410 pkt. rozwinął się jak wiadomo ruch korekcyjny, który dotarł we wtorek do eksponowanego przeze mnie wsparcia Fibonacciego: 2350 – 2354 pkt. Ponieważ strefa posiadała dodatkowo ważne wzmocnienie w postaci przebiegającej tutaj Median Line należało liczyć się z tym, że popyt nie dopuści tak łatwo do jej zanegowania (w przeciwnym bowiem razie zostałby wygenerowany stosunkowo silny, krótkoterminowy sygnał techniczny zapowiadający kolejny atak niedźwiedzi).

Publikacja protokołu z posiedzenia Fed oraz wystąpienie Bena Bernanke to wydarzenia, które będą mieć wpływ na rynki w najbliższym czasie. Trudno się spodziewać jasnej odpowiedzi na pytanie, co ze skupem obligacji, ale miejsca na spekulacje jest sporo.

Początek dzisiejszych notowań wyglądał całkiem przyzwoicie. Indeks naszych największych spółek rozpoczął dzień blisko półprocentowym wzrostem. Po niewielkim zawahaniu w pierwszych minutach indeks ruszył na północ. Niestety byki rządziły tylko przez pierwszą godzinę. W dalszej części to podaż przejęła kontrolę nad rynkiem i już przed godziną 12.00 nic nie zostało z wcześniejszych wzrostów.

Wtorkowa sesja przyniosła nieoczekiwane pogorszenie nastrojów. Widoczne było ono na niemal wszystkich giełdach europejskich. Na naszym rynku nie ominęło także bardzo dobrze dotąd spisującego się segmentu średnich firm. mWIG40 przodował pod względem skali spadku.

We wtorek giełdy powinny zachowywać się spokojnie, w oczekiwaniu na środowe publikacje wskaźników aktywności w przemyśle i usługach. Większy ruch może panować jedynie na rynku walutowym.

Ważnym wydarzeniem ostatnich sesji było z pewnością piątkowe zbliżenie się kontraktów do eksponowanej przeze mnie zapory podażowej Fibonacciego: 2405 – 2410 pkt. W komentarzach podkreślałem, że zanegowanie tej przeszkody powinno zmobilizować popyt do jeszcze większego wysiłku, co koniec końców musiałoby znaleźć swoje odzwierciedlenie w postaci kolejnej podfali wzrostowej.

Środek tego tygodnia wypełniony będzie informacjami o sporym potencjale wpływu na rynki. Poznamy bowiem istotne dane makroekonomiczne i wypowiadać się będę ważni przedstawiciele amerykańskiej Rezerwy Federalnej. Dzisiejsza sesja była jednak pozbawiona tych impulsów, co z założenia faworyzować miało stabilizację – nie do końca jednak tak było.

Indeks naszych największych spółek wciąż mozolnie walczy o pokonanie 2400 punktów. W tym czasie mWIG40 z łatwością pokonuje kolejne bariery, docierając do poziomu najwyższego od lipca 2011 r.

Początek tygodnia przynosi spokojny handel na rynku złotego z lekką tendencją na jego osłabienie. Dziś nie poznaliśmy znaczących danych z europejskiej gospodarki, a informacje płynące z Polski nie spowodowały powstania większych trendów na parach ze złotym.

Początek tygodnia zwykle nie jest zbyt dynamiczny na rynkach. Dziś dodatkowo brakować będzie informacji i wydarzeń, które mogłyby rozruszać inwestorów. Mogą się liczyć jedynie spekulacje na temat działań Fed i EBC.