notowania(strona 15/250)

Wydarzeniem ostatnich dni są z pewnością końcowe fazy handlu, podczas których popyt demonstruje "niebywałą wręcz siłę". Określenie jest wzięte w cudzysłów, bo tak naprawdę trudno na razie podchodzić do tych inicjatyw poważnie.

Przed sesją można było mieć nadzieję na kontynuację dynamicznego ruchu wzrostowego zainicjowanego w końcowej fazie wczorajszych notowań. Otwarcie sesji jeszcze te nadzieje podtrzymało, gdy WIG20 otworzył się o blisko 8 punktów powyżej wczorajszego zamknięcia.

W trakcie czwartkowej sesji warszawskie indeksy pozostawały w okolicach środowego zamknięcia. Przez większość handlu indeksu dwudziestu największych spółek pozostawał nieznacznie pod kreską podczas gdy indeksy małych i średnich spółek notowały umiarkowane wzrosty (zamknięcia sWIG80 +0,61%, mWIG40 +0,83%). Po optymistycznym początku, wygenerowanym najprawdopodobniej przez wczorajsze dynamiczne odreagowanie pod koniec handlu, indeksy szybko zamknęły lukę, a mieszane nastroje na zagranicznych rynkach nie stanowiły istotnego impulsu dla inwestorów w Warszawie.

Brak istotnych wydarzeń i informacji sprawił, że czwartkowa sesja przebiegała w spokojnej atmosferze i bez większych zmian indeksów. Można mówić o niewielkiej przewadze byków. Na naszym rynku była ona jednak słabo dostrzegalna. Nieco lepiej radził sobie wskaźnik średnich spółek.

Do niedawna indeksy małych i średnich spółek zachowywały się wyraźnie lepiej niż wskaźnik blue chips. W ostatnich dniach ich sytuacja znacznie się pogorszyła. To znak, że osłabienie gospodarcze może być poważniejsze i dłuższe, niż oczekiwano.

Wczorajsza sesja zakończyła się wzrostem indeksów, jedynie sWIG80 nie zdołał do końca odrobić strat. Popyt koncentrował się na akcjach największych spółek, ale sesja nie należała do najłatwiejszych. Po wyższym otwarciu WIG-20 wyznaczył dzienne maksimum na 2289, a na wyższych poziomach pojawiła się podaż.

Po zwyżkach w ostatnich dniach inwestorzy mogą dziś wziąć na wstrzymanie przed piątkową publikacją danych o PKB w USA.

Na wstępie niniejszego opracowania warto wspomnieć o dwóch istotnych kwestiach: wtorkowej konfrontacji w rejonie ważnej zapory popytowej Fibonacciego: 2230 – 2233 pkt. i niebywałej wręcz słabości warszawskiej giełdy w relacji do bazowych parkietów Eurolandu.

Akcje KGHM, które od kilku dni dołują nasz rynek, powinny dziś zachowywać się lepiej niż ostatnio. Notowania kontraktów terminowych na miedź rosły rano o 2,5 proc. Istotne znacznie dla rynków będą mieć dane makroekonomiczne z Niemiec i Stanów Zjednoczonych.

Wczorajsza sesja zakończyła się spadkiem indeksów, a marginalny wzrost odnotował jedynie WIG-20. Mając na względzie skalę wyprzedaży z poprzedniego tygodnia, myślę, że można mówić o rozczarowaniu. Pierwsza część sesji upłynęła pod znakiem wzrostu, a WIG-20 dotarł do 2303. W kolejnych godzinach inicjatywę przejęła strona podażowa, a indeksy osuwały się pod własnym ciężarem.

Po trzech dniach względnego spokoju na rynkach, środa może przynieść bardziej dynamiczne zmiany. Sprawi to obfita porcja informacji na temat kondycji gospodarek strefy euro i USA. Oczekiwania nie są nadmiernie optymistyczne.

Wydarzeniem technicznym ostatnich sesji była na pewno piątkowa obrona strefy wsparcia: 2245 – 2248 pkt. Po wcześniejszym przełamaniu węzła Fibonacciego: 2277 – 2281 pkt. fala spadkowa przyspieszyła i ostatecznie z dość wyrazistą reakcją popytu mieliśmy do czynienia dopiero we wspomnianym już korytarzu cenowym: 2245 – 2248 pkt.

Po serii spadków i trzech tygodniach uspokojenia, na rynek powróciły negatywne nastroje i to z podwójną siłą. Skala spadków była jeszcze większa niż miesiąc temu co tylko podkreśla powagę sytuacji. Liderem spadków były największe spółki (WIG20 -5,0%) jednak pozostałe indeksy także sporo straciły (mWIG40 -4,1%, sWIG80 -4,0%).

Choć medialnym hitem stało się tąpnięcie na rynku złota i srebra, bardziej niepokoić powinny niemniej dotkliwe spadki cen miedzi i ropy naftowej. Tendencje te trzeba jednak rozpatrywać łącznie. Złoto i srebro boją się zmiany polityki Fed, miedź i ropa martwią się stanem gospodarki.

Piątkowa sesja zakończyła się wzrostem indeksów, a z szeregu wyłamał się indeks małych spółek, który zakończył notowania w ujemnym terytorium. Pierwsza część sesji upłynęła pod znakiem spadku, a główne indeksy wyznaczyły ruch do nowych krótkoterminowych minimów. W końcowej fazie sesji pojawił się pewien popyt, który pozwolił na odrobienie strat i zamknięcie w pozytywnym terytorium.

Kolejne dni przynoszą kolejne fale wyprzedaży na światowych parkietach. Nie inaczej było wczoraj. Wprawdzie jeszcze rano przez chwilę można było liczyć na próbę ataku ze strony popytu, jednak byki szybko ustąpiły pola niedźwiedziom.

Mimo słabej końcówki w czwartek, tempo spadków wyraźnie wyhamowało zdradzając zmęczenie inwestorów ostatnią wyprzedażą. To stwarza warunki do jednodniowego odbicia.

Tytułem wstępu warto na pewno odnieść się do dwóch kwestii: środowego przełamania strefy wsparcia: 2305 - 2310 pkt. i obrony kolejnej zapory popytowej Fibonacciego: 2277 – 2281 pkt. W komentarzach podkreślałem, że następstwem zanegowania 2305 – 2310 pkt. może być test węzła cenowego, w którym między innymi wypadają projekcje symetrycznej formacji XABCD. Strefa niejako z założenia cechowała się zatem ponadprzeciętną wiarygodnością i właśnie tutaj należało spodziewać się jakiejś reakcji ze strony byków.

Za nami bardzo ciężka sesja. Mimo dnia wolnego we wtorek i chwilowego uspokojenia, w środę nasz rynek, podobnie jak rynki światowe pozostawał pod presją podaży. Powody do spadków są wciąż te same: obawy o kondycję gospodarczą Chin i przecena surowców. Niestety cały czas pojawiają się również nowe okoliczności.

Skala spadku indeksów w ostatnich dniach robi spore wrażenie na inwestorach, choć pikują głównie spółki surowcowe. Po dynamicznej przecenie zawsze można liczyć na odbicie.