futures(strona 7/49)

Notowania kontraktów terminowych rozpoczęły piątkową sesję z poziomu 2 447 pkt. W ciągu pierwszych 15 minut handlu strona popytowa doprowadziła do odbicia do 2 450 pkt, czym ustanowiono maksimum dzienne.

Poniedziałkowa sesja zakończyła się wzrostem do 2438. Po wysokim otwarciu kontrakt wyznaczył dzienne maksimum na 2459, a w dalszej części sesji zarysowała się nieznaczna przewaga sprzedających.

Jak wiadomo po przełamaniu istotnej zapory popytowej: 2443 – 2451 pkt. (sesja piątkowa) fala spadkowa dotarła we wtorek do analogicznego pod względem wiarygodności obszaru wsparcia Fibonacciego: 2386 – 2393 pkt. W opracowaniach podkreślałem, że popyt powinien się w tym rejonie uaktywnić, gdyż zanegowanie wsparcia groziłoby wejściem rynku w kolejną fazę spadków.

Kontrakty na różnice cenowe CFD mogą być interesującą propozycją dla inwestorów, którzy do tej pory interesowali się wyłącznie kontraktami terminowymi. Otwierają przed klientami dostęp do nowych rynków. Czy warto skorzystać z możliwości, które oferują? Jaką przewagę nad tradycyjnymi futures posiadają kontrakty CFD?

Po dynamicznych spadkach w środę w czwartek na rynek powrócił optymizm. Pozytywny start giełd w Europie zapewniła kandydatka na szefa FED Janet Yellen, która w opublikowanej treści przemówienia jakie miała wygłosić w czwartkowe południe przed amerykańskim Senatem wyraźnie opowiedziała się za utrzymaniem luźnej polityki monetarnej. Kontrakty wystartowały wysoko ponad odniesieniem na poziomie 2 505 pkt.

Nie jest to z pewnością zjawisko częste, by otwarcie kontraktów wypadło aż 61 punktów ponad ceną odniesienia. Co więcej, w ogóle były problemy z ustaleniem kursu otwarcia i notowania rozpoczęły się z kilkuminutowym opóźnieniem. Poranna faza handlu upłynęła zatem wczoraj pod znakiem ogromnych emocji, gdzie obóz byków triumfował niepodzielnie.

Notowania kontraktów terminowych mają już za sobą czwartą bardzo udaną sesję. Kurs FW20U13 wystartował wczoraj na plusie z poziomu 2 344 pkt, po czym po kilku godzinach oscylowania wokół poziomu odniesienia oraz ustanowienia dziennego minimum na 2 317 pkt, zaczął wyraźnie wzrastać.

Notowania kontraktów terminowych FW20U13 rozpoczęły wczorajszą sesję na imponującym plusie z poziomu 2 297 pkt. Strona kupująca kontynuowała jednostajny marsz, który zaczął się w ubiegły piątek. Kurs kontraktów terminowych systematycznie wzrastał, osiągając na zamknięciu poziomy zbliżone do maksimów dziennych (poziom 2 341 pkt).

Rekordy na Wall Street zostały zdyskontowane w Europie już wczoraj. Do czasu publikacji raportów JP Morgan i Wells Fargo, rynki mogą zachowywać się spokojnie.

Potencjał wynikający z samej tylko siły odbicia na wyprzedanym rynku ulega wyczerpaniu, a opory techniczne mogą skutecznie ograniczyć zapędy kupujących. Jednak nie od razu.

Wrześniowa seria kontraktów wystartowała z poziomu 2 198 pkt, tracąc 14 pkt względem poprzedniego zamknięcia. Słabe zachowanie parkietów zachodnioeuropejskich, na które duży wpływ miało przypuszczalnie przesilenie polityczne w Lizbonie oraz gorsze od oczekiwań odczyty usługowych PMI w strefie euro nie pozostały bez wpływu na pierwsze minuty handlu na Książęcej.

Wczorajsza sesja zakończyła się spadkiem do 21194. Po niższym otwarciu kontrakt odnotował spadek dziennego minimum na 2166, by w dalszej części sesji odnotować wzrost do dziennego maksimum na 2214. Podaż w końcówce sesji sprawiła, iż zamknięcie nastąpiło na nieco niższym poziomie. Po raz kolejny poziom otwarcia i zamknięcia jest dość zbliżony, co wskazuje na niezdecydowanie uczestników rynku odnośnie kierunku kolejnego ruchu.

Wczoraj przez pierwszą część sesji mieliśmy próby podniesienia rynku i zaatakowania oporu w okolicach 2183. Działo się to pomimo spadków indeksów zachodnioeuropejskich. Próby te do popołudnia kończyły się niepowodzeniem. Dopiero po otwarciu rynków w USA strona popytowa na naszym rynku przypuściła zdecydowany atak. Dzięki silnemu popytowi kontrakty wzrosły aż do poziomu 2231, czyli w pobliże oporu na poziomie 2236.

Wczoraj tuż po otwarciu rynku mieliśmy gwałtowną wyprzedaż spowodowaną doniesieniami o rządowych planach zmian w systemie emerytalnym. Kurs kontraktów na WIG 20 spadł do poziomu 2067.

Wczorajsza sesja zakończyła się wzrostem do 2187. Powyższym otwarciu na parkiecie przeważali kupujący. Dzienne maksimum zostało wyznaczone w drugiej części sesji na 2197, a zamknięcie nastąpiło na nieco niższym poziomie.

Wczoraj kurs zachowywał się spokojniej w porównaniu z końcówką ubiegłego tygodnia, ale i tak zmienność była znaczna. Zakres wahań notowań wyniósł 37 punktów. Rynek otworzył się na poziomie 2153, czyli nieznacznie poniżej piątkowego zamknięcia. Potem mieliśmy szybki ruch do 2183, a potem wahania w obu kierunkach, które jednak nie przekroczyły dzienne maksimum i minimum z piątku. Zamknięcie rynku wypadło na poziomie 2168.

W wyniku poniedziałkowego wzrostu presji podażowej kontrakty dotarły do lokalnej zapory popytowej: 2444 – 2447 pkt., gdzie ruch spadkowy wytracił swój impet. Tym samym zainicjowany w końcówce piątkowego handlu impuls korekcyjny przerodził się w nieco trwalszą tendencję.

W minionym tygodniu byliśmy świadkami nieudanych prób zanegowania średnioterminowej zapory podażowej: 2488 – 2495 pkt. Co prawda popyt konsekwentnie nie dopuszczał do wykrystalizowania się ruchu kontrującego, ale już sam fakt związany z wyczerpywaniem się presji popytowej w okolicy wspomnianego węzła mógł stwarzać powody nie lekkiego niepokoju.

W kontekście minionego tygodnia warto na pewno wyeksponować dwie kwestie: problemy ze sforsowaniem średnioterminowej zapory podażowej Fibonacciego: 2488 - 2495 pkt. (sesja poniedziałkowa i wtorkowa), a także wymowną odpowiedź byków na czwartkowy (poranny) atak podaży.

Podczas czwartkowych notowań strona popytowa wykazała się sporą determinacją w obronie zdobytych poziomów. Przecena na parkietach azjatyckich oraz nowojorskich przed sesją zdecydowanie premiowała sprzedających, co potwierdziło otwarcie na poziomie 2 441 pkt (-1,17%).