komentarz walutowy(strona 31/93)

Ukraina po raz kolejny daje o sobie znać. Wiadomo było, że temat konfliktu na linii Ukraina – Rosja nie został zażegnany, ale dawno nie był on tak mocno odczuwalny jak podczas dzisiejszej sesji. Rynek walutowy reaguje dość spokojnie – delikatnym umocnieniem jena i franka szwajcarskiego. Dużo większa nerwowość jest widoczna na rynku akcyjnym i surowcowym.

W dniu dzisiejszym w centrum uwagi pozostają przede wszystkim wstępne odczyty indeksów PMI z krajów strefy euro. Serię publikacji rozpoczęły dane z Chin, które potwierdziły, że aktywność sektora przemysłu Państwa Środka spowolniła, ale była nieco silniejsza niż w marcu. Indeks HSBC PMI wzrósł w kwietniu do 48,3 pkt. z 48 pkt. miesiąc wcześniej.

Wydarzeniem poranka na rynku walutowym jest bezapelacyjnie silna przecena dolara australijskiego. Dziś w nocy poznaliśmy dane o inflacji z Australii. W ujęciu kwartalnym inflacja CPI wzrosła o zaledwie 0,6% przy konsensusie i poprzedniej wartości wynoszącej 0,8%.

Słabsze dane z Chin. PMI spada już 4 miesiąc z rzędu. Na Wschodzie w dalszym ciągu bez zmian i nie widać szansy na poprawę. Poprawę za to widać w prognozach gospodarczych dla Polski. Jutrzejszy dzień przyniesie ważne dane makroekonomiczne z kraju oraz ważne przemówienie Mario Draghiego, zatem może już jutro rynki obudzą się po świętach.

Środowy, poranny handel na rynku złotego przynosi próbę dalszego, lekkiego osłabienia polskiej waluty. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,1913 PLN za euro, 3,0340 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,4318 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 4,084% w przypadku papierów 10-letnich.

Na wykresie koszykowym BOSSA USD widać było dzisiaj grę o utrzymanie wsparcia w rejonie 67,75-80 pkt., co na razie można uznać za udane. Dzisiaj kalendarz publikacji był pusty – na uwagę zasługuje jednak wyraźne odbicie w górę indeksu FED z Richmond w kwietniu – o 14 pkt. do poziomu +7 pkt.

Dobre dane z brytyjskiego rynku pracy umocniły funta. Również w Polsce korzystnie wypadły informacje o wynagrodzeniach i inflacji bazowej. Informacje z USA okazały się neutralne dla rynków. Świat liczy, jak długo i na ile może sobie pozwolić Moskwa na Wschodzie, zanim będzie musiała powiedzieć pas.

Szefowa FED dała wczoraj do zrozumienia, że bank centralny nie będzie się nadmiernie spieszył z zacieśnianiem polityki monetarnej. Jej słowa były pragmatyczne – akcentowała ryzyko utrzymywania się niskiej inflacji, zwracała uwagę, że ożywienie na rynku pracy mogłoby być większe biorąc pod uwagę poprawiającą się sytuację w gospodarce.

Czwartkowy, poranny handel przynosi próbę lekkiego umocnienia złotego i przerwania serii 5-sesji spadkowych. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,1878 PLN za euro, 3,0254 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,4372 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu lekko wzrosły i wynoszą aktualnie 4,154% w przypadku obligacji 10-letnich.

Wtorkowy, poranny handel na ryku złotego przynosi stabilizację po ostatnich próbach osłabienia polskiej waluty. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,1784 PLN za euro, 3,0250 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,4354 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 4,046% w przypadku papierów 10-letnich.

Nad euro zbierają się czarne chmury. Szef EBC wraz z innymi przedstawicielami banku oraz niemiecki minister finansów interweniują słownie przeciwko sile euro.

Na rynek długu po 4 latach przerwy powróciła Grecja. Na razie ciężko mówić o stałym powrocie, natomiast wykonała ważny krok, emitując skutecznie pierwszą partię obligacji. Również Portugalia walczy o polepszenie swojej pozycji na tym rynku, ponownie tnąc wydatki socjalne. W Chinach z kolei Bank Centralny kontynuuje prace nad uporządkowaniem sytuacji z bitcoinem, co powoduje kolejne przeceny tej kryptowaluty.

Trwa osłabienie dolara amerykańskiego. Kurs EUR/USD wzrasta do 1,39. Tym samym w bieżącym tygodniu eurodolar wzrósł już 200 pipsów i wymazał całości umocnienia amerykańskiego dolara z drugiej połowy ubiegłego miesiąca. Jeżeli tydzień zakończy się przy 1,39, będzie to największa tygodniowa strata dolara wobec euro od września ubiegłego roku.

Piątkowy, poranny handel na rynku przynosi kontynuację stabilizacji złotego pomimo wczorajszej próby osłabienia. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,1721 PLN za euro, 3,0058 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,4277 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności zanotowały kolejną spadkową sesję i wynoszą aktualnie 4,006% w przypadku benchmarkowych papierów 10YT.

Dzisiejszy kalendarz będzie zdominowany przez jedno wydarzenie. Na tym tle ostatnia silna wyprzedaż dolara może być nieco zastanawiająca. Zwłaszcza, że trudno oczekiwać, aby zapiski z marcowego posiedzenia FED wskazały na większą dominację „gołębich” akcentów.

Rosja koryguje prognozy wzrostu gospodarczego w związku z przewidywanymi sankcjami i to od razu o 1,5%. Na wschodzie Ukrainy dalej trwają napięcia. Sondaż na temat konieczności dozbrojenia się Polski w związku z tą sytuacją pokazuje, że niedługo możemy zapomnieć o redukcji deficytu. Dzisiaj poznamy decyzję RPP w sprawie stóp procentowych.

Indeks dolara traci dziś ponad 0,5% i jest na najniższym poziomie od 19 marca. W efekcie amerykańska waluta traci na szerokim rynku w oczekiwaniu na jutrzejszy odczyt protokołu z ostatniego posiedzenia FOMC.

Dzisiejsze dane z amerykańskiego rynku pracy były drugim najważniejszym wydarzeniem, które było zaplanowane w kalendarzu makroekonomiczny w tym tygodniu. Pierwszym była wczorajsza decyzja EBC w sprawie stóp procentowych.

Opublikowanych przez Departament Pracy danych nie można uznać za złe, chociaż rozczarowały one część rynkowych optymistów – mimo mediany na poziomie 200 tys. nowych etatów w sektorach pozarolniczych w marcu, można było spotkać szereg opinii wskazujących na odczyty przekraczające 225 tys. Tym samym dane na poziomie 192 tys. są dobre, ale nie rewelacyjne.

W miniony czwartek Mario Draghi zaskoczył rynki finansowe przyznając, że członkowie ECB dyskutowali nad niestandardowymi posunięciami w polityce pieniężnej.