futures(strona 42/49)

Fatalne informacje z USA sprawiły, że tamtejsi inwestorzy stracili podczas poniedziałkowej sesji nadzieję na poprawę sytuacji, czego efektem było zamknięcie się indeksu S&P500 na poziomie 700 pkt, a DJIA poniżej 7 000 pkt.

Biorąc pod uwagę poniedziałkową, niezwykle dramatyczną przecenę za oceanem, wczorajsze otwarcie kontraktów (poziom: 1379 pkt.) uplasowało się bardzo wysoko.

Nowe minima ostatniej fali wyprzedaży na amerykańskich indeksach, pomimo nadziei na umocnienie złotego, były złym sygnałem dla długiej strony rynku.

Otwarcie kontraktów wypadło w piątek 35 punktów poniżej czwartkowej ceny odniesienia.

Stosunkowo wysokie otwarcie (uplasowało się wczoraj 21 punktów powyżej ceny odniesienia) było niewątpliwie pochodną środowego triumfu obozu kupujących i wynikało także z nie najgorszej atmosfery panującej rano na rynkach azjatyckich i kontraktach na amerykańskie indeksy.

Optymistyczne nastroje z pewnością nie dominowały przed środową sesją.

Nadzieje na powstrzymanie fali wyprzedaży, jaka rozpoczęła się podczas poniedziałkowej sesji, legły w gruzach wraz z osłabiającym się od wtorkowego poranka złotym.

Nie da się ukryć, że po wczorajszej sesji układ techniczny wykresu kontraktów pogorszył się. Stało się tak, gdyż przełamaniu uległ zakres wsparcia Fibonacciego: 1442 – 1447 pkt.

Wydawało się, że środowa wyprzedaż, jaka zaistniała w końcowej fazie tej sesji, przybrała nieco ekstremalny wymiar i w związku z tym można było przypuszczać, iż czwartkowy poranek przyniesie zmianę nastawienia inwestorów do rynku.

Nasz rynek terminowy w dniu wczorajszym dość gwałtownie zareagował na
pogarszającą się koniunkturę na światowych rynkach.

Wtorkowe wydarzenia za oceanem niejako z konieczności musiały wpłynąć na poranne nastroje naszych inwestorów, co z kolei znalazło odzwierciedlenie w cenie otwarcia kontraktów.

Wtorkowa sesja w porównaniu do trzech poprzednich wypadła słabo, zarówno pod względem obrotu jak i optymizmu inwestorów. Na rynku dało się wyczuć oczekiwanie na zatwierdzenie przez senat USA planu ratowania gospodarki, co doprowadziło do marazmu na WGPW.

Po przełamaniu zapory podażowej Fibonacciego: 1519 – 1527 pkt., kontrakty znalazły się blisko kolejnego przedziału oporu: 1577 – 1583 pkt.

Otwarcie kontraktów wypadło wczoraj na poziomie: 1524 pkt., zatem uplasowało się dokładnie w strefie cenowej Fibonacciego: 1519 – 1527 pkt.

W ostatnich dniach, kiedy światowe parkiety sporo zyskiwały lub przynajmniej nie traciły, na warszawskiej giełdzie trwała znacząca przecena.

Kolejna wzrostowa sesja na parkietach w USA, Europie i Azji oraz relatywnie dobre sesje w środę i czwartek na WGPW (potwierdzone dużym obrotem), zdecydowanie zmieniły nastawienie inwestorów, co do kierunku, w jakim będą się poruszać wykresy w krótkim terminie.

W swoim wczorajszym, podsumowującym komentarzu online stwierdziłem, że z punktu widzenia analizy obszarów cenowych Fibonacciego, trudno jeszcze wczorajszą sesję uważać za przełomową.

Niewątpliwie czwartkowa sesja miała bardzo interesujący i niezwykle dynamiczny przebieg. Tak to jednak jest, gdy na parkiecie widzimy prawdziwą i zażartą walkę.

Podczas czwartkowej sesji nie należało spodziewać się zdecydowanego odbicia. Tak naprawdę jedynym argumentem za powstrzymaniem dalszych spadków była zwiększona aktywność inwestorów podczas relatywnie dobrej sesji w środę.

Polepszające się nastroje na parkietach rozwiniętych rynków, znalazły odzwierciedlenie na WGPW. Kontrakty marcowej serii rozpoczęły środową sesję od poziomu 1 469 pkt. (+1,24%).