komentarz walutowy(strona 14/93)

Większość inwestorów na rynku walutowym pamięta jeszcze zapewne słynne wystąpienie Mario Draghiego z lipca 2012 roku. W Londynie, centrum handlu walutami, jedną wypowiedzią zakończył on kryzys, przynajmniej w wydaniu rynkowym. To, co zrobił dziś nie miało aż takiej dramaturgii, ale efekty na rynkach również są niemałe.

Pod koniec wczorajszej sesji zauważalne było spore osłabienie się franka szwajcarskiego głównie do europejskiej waluty. Dolar nie potrafił wykorzystać wczorajszych świetnych publikacji danych makroekonomicznych i pod koniec sesji większość walut w stosunku do dolara znajdowała się blisko poprzedniego zamknięcia. Jedynie waluty związane z cenami surowców lekko odrabiały ostatnie straty.

Produkcja przemysłowa w Polsce rośnie zgodnie z oczekiwaniami o 1,6% w skali roku. Marek Belka, prezes NBP, udzielił wywiadu dla „The Wall Street Journal”, w którym wypowiadał się na temat stóp procentowych, wyraźnie wskazując na możliwość dalszej obniżki.

Piątkowy, poranny handel na rynku złotego przynosi utrzymanie ostatniej konsolidacji z lekkim wskazaniem na dalsze umocnienie polskiej waluty. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,2103 PLN za euro, 3,3563 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,5004 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,607% w przypadku papierów 10-letnich.

Zapiski z październikowego posiedzenia FOMC okazały się mniej jastrzębie niż sam komunikat po posiedzeniu. Członkowie Fed pozostający w mniejszości wyrazili obawę, że inflacja może utrzymywać się poniżej celu inflacyjnego przez dłuższy czas.

Tematem numer jeden na rynku walutowym w ostatnim czasie jest gigantyczne osłabienie japońskiej waluty. Po tym, jak jen osłabiał się gwałtownie w pierwszej połowie 2013 roku mogło się wydawać, że największe ruchy już za nami. Tymczasem w Japonii znów jest ciekawie. W cieniu protokół Fed, słabe dane z Europy i dzisiejsze dane o inflacji w USA.

Wczorajsze dobre dane o zatrudnieniu nie miały większego wpływu na rynki. Również protokół z posiedzenia FED pomimo krótkiego zawirowania nie wpłynął zbytnio na rynki. Poranne dane z Chin okazały się gorsze od oczekiwań. Również poranne dane o PMI dla przemysłu z Unii Europejskiej okazały się słabsze niż sądzili analitycy.

Wydźwięk protokołu FOMC był gołębi, ale nie na tyle, by wyraźnie zachwiać dolarem, który dodatkowo wzmacniany jest wzrostami wobec jena. Inwestorzy celują w 120 USD/JPY i najwyraźniej spieszy im się z realizacją. AUD pod presją cen rudy żelaza i PMI z Chin. Euro czeka na PMI, funt na sprzedaż, a z USA najważniejszy będzie CPI.

Czwartkowy, poranny handel na rynku złotego charakteryzuje się kontynuacją lokalnej stabilizacji widocznej również podczas wczorajszej sesji. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,2185 PLN za euro, 3,3641 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,5104 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,658% w przypadku obligacji 10-letnich.

Po bardzo dobrym odczycie PKB szansa na niższe stopy procentowe znacząco zmalała. RPP pozostanie zapewne nieugięta nawet w obliczu wyjątkowo niskiej inflacji. Warto zastanowić się, czy polska gospodarka potrzebuje dzisiaj równie wysokich stóp procentowych.

Istotność publikowanych dzisiaj wieczorem zapisków z październikowego posiedzenia FED jest na tyle duża, że inwestorzy mogą nie być zbyt chętni do kreowania wyraźniejszych zmian w układzie rynku przed tym wydarzeniem.

Środa to dzień publikacji raportów z niedawnych posiedzeń banków centralnych. Dokument Banku Anglii już znamy, wieczorem poznamy zapis dyskusji z październikowego spotkania Komitetu Fed. Na razie obserwujemy umiarkowane umocnienie funta.

Dzisiaj zakończyło się dwudniowe posiedzenie Banku Japonii, na którym główne parametry polityki monetarnej pozostały na niezmienionym poziomie. Tym samym na zakup rządowych obligacji i ryzykowanych aktywów BoJ będzie wydawał rocznie 80 bln JPY.

Wraca popyt na USD przy nowych szczytach USD/JPY, choć negatywne sygnały z rynku surowców dały także rozpęd do spadków AUD/USD i NZD/USD. Dziś w centrum uwagi zapiski z posiedzeń Banku Anglii i FOMC.

Poranny, środowy handel na rynku złotego nie przynosi większych zmian w układzie sił na rynku. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,2142 PLN za euro, 3,3620 PLN wobec dolara amerykańskiego oraz 3,5069 PLN względem franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 2,619% w przypadku obligacji 10-letnich.

Podczas swojego wystąpienia w Parlamencie Europejskim Mario Draghi zasygnalizował, że Europejski Bank Centralny jest gotów użyć niekonwencjonalnych metod w celu stymulacji gospodarki, gdyby perspektywy dotyczące gospodarki europejskiej uległy dalszemu pogorszeniu.

Ostatnie miesiące upływały pod znakiem spekulacji dotyczących terminu rozpoczęcia zacieśniania polityki monetarnej nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale także w Wielkiej Brytanii. Po bardzo dobrym pierwszym półroczu obecnie dane rozczarowują , a spodziewana podwyżka stóp procentowych została odsunięta w czasie. Jak bardzo, pokażą m.in. dzisiejsze dane o inflacji.

Poniedziałkowe dane, mimo że wyglądały na pierwszy rzut oka na ważne, bo jak inaczej spojrzeć na spadek produkcji przemysłowej za oceanem, nie zatrzęsły rynkami. Również brak porozumienia w sprawie budżetu UE przeszedł bez większego echa. Na Węgrzech rozpoczęła się kolejna seria protestów. Tym razem powodem jest korupcja na wysokich szczeblach władzy.

Poranny, wtorkowy handel na rynku złotego przynosi kontynuację wczorajszego umocnienia polskiej waluty. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,2190 PLN za euro, 3,3847 PLN względem dolara amerykańskiego oraz 3,5120 PLN wobec franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu nie uległy większej zmianie i wynoszą aktualnie 2,603% w przypadku obligacji 10-letnich.

Opublikowane dzisiaj dane makro z USA raczej nie powinny sprzyjać dolarowi. Wskaźnik New York FED Mfg. wzrósł w listopadzie do 10,16 pkt. wobec oczekiwanych 11 pkt. (w październiku było to 6,17 pkt.). Teoretycznie zgodnie z rynkiem, ale bez rewelacji (chociaż te odczyty i tak bywają dość zmienne). Mocnym rozczarowaniem są jednak dane nt. produkcji przemysłowej, która w październiku nieoczekiwanie spadła o 0,1 proc. m/m, a dane za wrzesień zrewidowano w dół do 0,8 proc. m/m z 1,0 proc. m/m.