kontrakty terminowe(strona 6/7)

Istotnym wydarzeniem piątkowej sesji była z pewnością obrona stosunkowo istotnej zapory popytowej Fibonacciego: 2470 – 2474 pkt. Jak wiadomo już dzień wcześniej bykom udało się właśnie we wskazanym rejonie cenowym powstrzymać swojego przeciwnika.

Od początku wczorajszych notowań podaż miała zauważalną przewagę. W miarę upływu czasu sentyment na bazowych rynkach Eurolandu wyraźnie pogarszał się, co w kontekście przebiegu handlu na FW20Z1420 miało oczywiście swoje określone implikacje.

Pierwsze minuty wczorajszej odsłony ułożyły się pod znakiem dość agresywnie budowanego odreagowania wzrostowego. Udana sesja za oceanem miała tutaj na pewno kluczowe znaczenie. Również środowy spadek GPW względem Eurolandu okazał się nieproporcjonalnie duży, tak więc pojawiły się argumenty przemawiające na korzyść byków.

Na wstępie warto przypomnieć, że w trakcie wtorkowej sesji doszło do przełamania dwóch węzłów cenowych Fibonacciego: 2526 - 2530 pkt. i 2502 - 2505 pkt. O nieco poważniejszym sygnale technicznym mogliśmy z pewnością mówić po przełamaniu tej ostatniej z wymienionych zapór popytowych.

Wydarzeniem piątkowej sesji był z pewnością relatywnie silny wzrost presji popytowej
na warszawskim rynku akcyjnym. Przy raczej stonowanych nastrojach panujących w Eurolandzie, na indeksie WIG zostało przykładowo ustanowione nowe maksimum cenowe - jeśli za punktu odniesienia weźmiemy dołek bessy z lutego 2009 roku.

Przedpołudniowa faza piątkowej sesji przebiegła pod znakiem ruchu bocznego. Transakcje były zatem zawierane w stosunkowo wąskim przedziale cenowym, co w kontekście popołudniowego wydarzenia (proces rozliczania wrześniowej linii instrumentów pochodnych) należało uznać za dość symptomatyczne zjawisko.

Analogicznie jak w końcowej fazie środowej sesji, początek wczorajszej odsłony przebiegł pod znakiem ruchu bocznego, rozwijającego się w rejonie korytarza cenowego: 2510 – 2515 pkt. (wrześniowa seria FW20U1420). Obóz byków miał ewidentny problem z zanegowaniem tej strefy, jednak ta okoliczność nie przekładała się na wzrost aktywności podaży. Jak się okazało, tylko do czasu.

Na wstępie warto jeszcze powrócić do sesji wtorkowej. Kolejna obrona respektowanej ostatnio strefy wsparcia: 2465 - 2469 pkt. nie była jako się okazało przypadkowym wydarzeniem. Co więcej, obserwując skuteczne działania popytu podejmowane we wskazanym rejonie cenowym można było dojść do logicznego wniosku, że obóz byków kontroluje cały czas sytuację na FW20U1420.

Początek poniedziałkowej sesji ułożył się niekorzystnie dla posiadaczy długich pozycji. Piątkowe spadki za oceanem, w powiązaniu z możliwą eskalacją konfliktu na linii Rosja - Zachód, to główne czynniki które pogorszyły rynkowy sentyment w całym Eurolandzie. W efekcie kontrakty powróciły do wybronionego w piątek wsparcia technicznego: 2465 - 2469 pkt.

W miniony poniedziałek zostało ustanowione maksimum cenowe ruchu wzrostowego, zapoczątkowanego w pierwszej połowie sierpnia. Poniedziałkowego rekordu nie udało się jednak poprawić, bowiem kolejne dni upłynęły pod znakiem coraz silniej rozwijającego się impulsu podażowego.

Na wykresie ukształtowała się kolejna świeca z górnym cieniem. Podobnie bowiem jak dzień wcześniej, popołudniowa odsłona wtorkowej sesji na GPW przebiegła pod znakiem realizacji zysków.

Na GPW debiutują indeksy WIG50 oraz WIG250. Zastąpią one dotychczasowe indeksy średnich i małych spółek - mWIG40 oraz sWIG80. Dzięki tej zmianie inwestorzy mają otrzymać lepszy wskaźnik koniunktury wśród podmiotów o średniej i niskiej kapitalizacji.

We wtorek i w środę inwestorzy mieli okazję poznać opinię FED-u na temat stanu amerykańskie gospodarki i dalszej polityki monetarnej. Wyczekiwanych kroków w kierunku dalszego luzowania polityki nie ma i na razie nie zostały zapowiedziane, ale rynek zachowuje się tak jakby „wiedział swoje”.

Po kilku dniach niepewności, związanej z doniesieniami zza oceanu, przyszedł czas na zmierzenie się z rzeczywistością. Wobec braku jednoznacznych sygnałów z FED o szybkiej możliwości wprowadzenia kolejnego QE, rynki zachowywały się dość asekuracyjnie.

Środowa sesja była już kolejną sesją korygującą wzrosty. Notowania wrześniowej serii kontraktów terminowych wystartowały z poziomu 2 183 pkt. Podaż od początku przeważała spychając kurs na coraz niższe poziomy.

Co prawda wtorkowe otwarcie FW20M12 wypadło 9 punktów ponad ceną odniesienia, jednak już w trakcie pierwszej godziny handlu na rynku zaczął dominować kolor czerwony. Również w Eurolandzie (głównie w Niemczech) podaż dyktowała warunki gry, co z kolei w bezpośrednim stopniu wpływało na charakter warszawskiego handlu.

Trzeba przyznać, że czwartkowa przecena za oceanem nie stała się bodźcem inspirującym naszą podaż do większej aktywności. Piątkowe otwarcie FW20M12 uplasowało się bowiem na poziomie 2219 pkt., czyli jeden punkt ponad środowym zamknięciem.

Otwarcie kontraktów wypadło wczoraj aż 12 punktów ponad piątkową ceną odniesienia. Poranna poprawa nastrojów na rynkach światowych została zatem dostrzeżona także przez inwestorów działających na warszawskim rynku terminowym.

Marcowa seria kontraktów rozpoczęła środowe zmagania z poziomu 2 320 pkt, zyskując 13 pkt względem poprzedniego zamknięcia. Pierwsze minuty kwotowań przyniosły cofnięcie do poziomu 2 318 pkt, gdzie jak się okazało, zostało wyznaczone sesyjne minimum.

Trzeba przyznać, że ostatnie sesji na GPW przebiegają pod znakiem sporej zmienności. Najpierw zaatakowała bowiem podaż (sesja poniedziałkowa i wtorkowa) i jak pamiętamy był to naprawdę dobrze przygotowany i świetnie przeprowadzony atak.