futures(strona 16/49)

Czerwcowa seria kontraktów terminowych rozpoczęła piątkową sesję z poziomu 2 241 pkt, zyskując symboliczny 1 pkt w stosunku do czwartkowego rozstrzygnięcia. Pierwsze minuty handlu przyniosły wzrosty; kupujący starali się poprawić swój dorobek ale zapału wystarczyło jedynie na zdobycie pułapu 2 247 pkt, gdzie zostało ustanowione sesyjne maksimum.

11. kwietnia bykom udało się jak wiadomo wybronić stosunkowo istotną zaporę popytową Fibonacciego: 2230 – 2233 pkt. zbudowaną na bazie zniesienia 61.8%. Przypominam to wydarzenie, gdyż z wymienionego rejonu cenowego kupujący zdołali także zainicjować silny ruch odreagowujący. W swoich opracowaniach lansowałem jednak tezę, że dopiero w przypadku sforsowania zapory podażowej: 2299 – 2302 pkt. (na wykresie dziennym przebiegała tutaj także median line) uzyskalibyśmy wiarygodny sygnał techniczny zapowiadający kontynuację ruchu wzrostowego.

Na warszawskiej giełdzie inwestorzy mają spory wybór instrumentów, dających szerokie możliwości. Po wiele z nich sięgają jednak rzadko i niechętnie, pozbawiając się interesujących możliwości.

Piątkowa sesja zakończyła się spadkiem indeksów, a najbardziej ucierpiały akcje spółek o dużej kapitalizacji. Przez całą sesję inicjatywa należała do sprzedających, a zamknięcia nastąpiły w rejonie dziennych minimów. Główne indeksy odbiły się od swoich średnich krótkoterminowych z 15 sesji, a kwestią otwartą pozostaje pytanie o charakter ostatnich ruchów.

Istotnym wydarzeniem minionego tygodnia była jak pamiętamy (wielokrotnie już o tym pisałem) obrona strefy wsparcia Fibonacciego: 2232 – 2235 pkt. (ze zniesieniem 61.8% jako głównym filarem konstrukcyjnym).

Początek handlu na giełdach stał pod znakiem refleksji nad tym, co działo się dzień wcześniej. Po nerwowych wahaniach inwestorzy uznali, że ich reakcje były przesadzone i wypadałoby je zweryfikować.

Wtorkowa sesja upływała pod dyktando podaży. Otwarcie poniżej czwartkowego odniesienia utrudniło kupującym próby podniesienia kursu kontraktów i praktycznie do 15:00 seria kontynuacyjna konsolidowała się w obszarze 2 258 – 2 263 pkt.

Otwarcie kontraktów wypadło wczoraj aż 11 punktów poniżej czwartkowej ceny odniesienia. Miesięczny raport z amerykańskiego rynku pracy okazał się gorszy od prognoz i to właśnie ten czynnik zachęcił inwestorów do wyzbywania się posiadanych walorów (zarówno w USA, jak i na Starym Kontynencie).

Wracając na wstępie do głównych „wydarzeń technicznych” minionego tygodnia warto przypomnieć, że z niepokojącym sygnałem mieliśmy do czynienia już we wtorek. Bykom nie udało się wówczas sforsować stosunkowo istotnej zapory podażowej Fibonacciego: 2324 – 2327 pkt., w rejonie której (na wykresie w skali dziennej) przebiegała również wiarygodna median line.

Otwarcie kontraktów wypadło wczoraj dokładnie w korytarzu cenowym Fibonacciego: 2311 – 2313 pkt. Ta lokalna zapora podażowa pełniła przez całą poniedziałkową sesję istotną rolę (jak pamiętamy właśnie tutaj koncentrowały się miedzy innymi projekcje intradayowej formacji ABCD).

Wczorajsza sesja zakończyła się wzrostem indeksów, a sesja przebiegała pod znakiem zmienności nastrojów. Po otwarciu kupujący dość szybko wyznaczyli dzienne maksima na głównych indeksach, a tradycyjnie już niewiele wyższe poziomy i bliskość oporów stała się okazją do sprzedaży posiadanych akcji.

FW20M12 wystartowały w poniedziałek z poziomu 2 294 pkt, zyskując 12 pkt względem piątkowego zamknięcia. Po chwili niezdecydowania, w trakcie której inwestorzy oczekiwali na poranne publikacje marcowych indeksów PMI, jako pierwsi, krótko po godz. 9:00 do ataku przystąpili kupujący.

Przecena na giełdach coraz bardziej przybiera na sile. Na razie towarzyszy jej spadek obrotów. Pogorszenie się nastrojów może jednak zwiększyć grono chętnych do sprzedaży akcji.

Zaraz po wyznaczeniu nowego szczytu przez S&P, indeks spadał przez dwie kolejne sesje. Również w Europie byki święciły tylko krótkotrwałe sukcesy, po których przyszedł kac. Dziś rano nie odpuści.

Środowa sesja na rynku terminowym przebiegała słabo. Otwarcie notowań wypadło na niewielkim minusie, po czym podaż zepchnęła notowania FW20M12 do 2 323 pkt.

Zainicjowany w ubiegłym tygodniu silny impuls popytowy wytracił jak wiadomo swój impet w korytarzu cenowym Fibonacciego: 2340 – 2343 pkt. Strefa cechowała się zdecydowanie wyższym poziomem wiarygodności, gdyż we wskazanym rejonie przecinały się dodatkowo dwie linie ML (nawiązuję tutaj do sesji wtorkowej).

Wtorkowa sesja na rynku terminowym przebiegała pod znakiem wzrostów. Kurs czerwcowej serii kontraktów terminowych wystartował z poziomu 2 330 pkt, przez godzinę trwała konsolidacja w okolicach otwarcia, po czym kupujący wywindowali notowania FW20M12 do 2 247 pkt do godz. 10:30.

Przewidywania, mówiące o kiepskiej pierwszej połowie roku na giełdach, na razie się nie sprawdzają. Wygląda na to, że większość znów nie miała racji. Jednak przesłanki, na których budowano prognozy, nadal są aktualne. A półrocze jeszcze się nie skończyło.

Wczorajsza sesja zakończyła się spadkiem indeksów, a WIG-20 oddał ponad 1%. Oznacza to przełamanie wsparć na 2315 i 2309, a to zwiększa prawdopodobieństwo pogłębienia korekty.

We wtorek na rynkach widać było zwiększoną awersję do ryzyka. Trudno było interpretować takie zachowanie, wstępnie można je uważać za zwykłą korektę na mocnym ostatnio rynku aktywów uważanych za mniej bezpieczne.