futures(strona 10/49)

Warto na wstępie przypomnieć, że wydarzeniem środowej sesji była z pewnością obrona istotnej zapory popytowej Fibonacciego: 2536 – 2540 pkt. W komentarzach eksponowałem znaczenie tej strefy podkreślając, że w przypadku jej przełamania należałoby rozważyć zasadność utrzymywania długich pozycji.

Ostatnie sesje upływały jak wiadomo pod znakiem obrony lokalnej zapory popytowej: 2559 – 2563 pkt. zbudowanej na bazie zniesienia 14.6%. We wtorek doszło jednak do jej przełamania.

Otwarcie uplasowało się wczoraj 11 punktów poniżej ceny odniesienia. Było to związane z ogólnym pogorszeniem się nastrojów na rynkach zewnętrznych (tracące na wartości kontrakty na US Futures, słabnące euro względem dolara). W efekcie kontrakty zbliżyły się do lokalnej zapory popytowej Fibonacciego: 2559 – 2563 pkt.

Końcówka ubiegłego tygodnia przebiegła tak naprawdę pod znakiem ruchu bocznego. Jak pamiętamy istotną rolę odgrywał zakres wsparcia: 2559 – 2563 pkt., ponad którym notowania kontraktów utrzymywały się stabilnie. Kupującym brakowało jednak determinacji, w efekcie czego wszelkie próby wykreowania ruchu negującego wcześniejszy impuls podażowy kończyły się niepowodzeniem. Warto tutaj jeszcze wspomnieć, że na tle kluczowych rynków Eurolandu wykazywaliśmy się zdecydowanie większym sceptycyzmem.

Przed czwartkową sesją w Europie podane zostały zaskakująco dobre dane o chińskim eksporcie. Były wystarczającym impulsem do dodatniego startu notowań kontraktów terminowych na WIG20. Otwarcie wypadło na 2 594 pkt, co oznaczało wzrost o 0,3 proc., a gdy do ruszył rynek kasowy strona popytowa jeszcze się umocniła i przed południem wyznaczone zostało dzienne maksimum 2 612 pkt.

Po piątkowej przecenie na WGPW, w poniedziałek spadki były kontynuowane. Kurs bieżącej serii kontraktów wystartował od lekkich plusów, na poziomie 2 627 pkt. Zejście poniżej odniesienia nastąpiło wraz z otwarciem rynku kasowego i do południa zniżka sięgała blisko 0,5%.

Ostatnia sesja 2012 roku na GPW odbywała się przy małej aktywności inwestorów, którzy albo przebywali na wydłużonym urlopie, albo woleli wstrzymać się od decyzji do początku stycznia. Po długim weekendzie bowiem kwestie związane z wprowadzeniem klifu fiskalnego w USA miały być rozstrzygnięte, co może determinować zachowanie rynków w krótkim terminie.

Wydarzeniem minionego tygodnia (analizując tę kwestię przez pryzmat techniki) było z pewnością dotarcie kontraktów do ważnej zapory podażowej Fibonacciego: 2638 – 2647 pkt. Test wymienionego przedziału zbiegł się w czasie z próbą sforsowania analogicznego węzła cenowego na WIG-u 20 zbudowanego na bazie zniesienia 61.8 proc. (mam tu na myśli przedział: 2585 – 2592 pkt.).

Analizując bieżącą sytuację techniczną wykresu warto na wstępie wspomnieć jeszcze o sesji środowej. Jak pamiętamy bykom już w przedpołudniowej fazie handlu udało się przedrzeć ponad istotną zaporę podażową Fibonacciego: 2584 - 2593 pkt. W popołudniowym fragmencie notowań, głównie za sprawą wzrostu presji podażowej na KGHM, na FW20Z12 doszło do wykrystalizowania się ruchu kontrującego. Wymieniony przedział zaczął jednak teraz pełnić rolę wsparcia.

Po raz kolejny bykom udało się wczoraj wypracować wyraźną przewagę w porannej fazie handlu. Sporych rozmiarów luka hossy była dowodem, że popyt nie zamierza rezygnować z kolejnych prób ataku. W kontekście ostatnich dokonań obozu kupujących taka sytuacja nie powinna dziwić, ale z drugiej strony nikt by się chyba nie zdziwił, gdyby na rynku doszło wreszcie do wykrystalizowania się chociaż niewielkiego ruchu kontrującego.

Wygenerowany w ubiegłym tygodniu sygnał (przełamanie średnioterminowej zapory podażowej:
2508 – 2516 pkt.) okazał się istotnym wskazaniem technicznym. Po wybiciu obóz byków zdołał
bowiem na tyle skutecznie wzmocnić swoją linię ataku, że w trakcie wczorajszej sesji doszło
niemalże do konfrontacji w kolejnym węźle: 2584 – 2593 pkt.

W moim odczuciu istotnym wydarzeniem minionego tygodnia było naruszenie ważnych zapór podażowych na WIG-u 20 i FW20 (wykres kontynuacyjny kontraktów w skali tygodniowej). W związku z tym można przyjąć założenie, że dopóki notowania w/w instrumentów będą utrzymywać się ponad przełamanymi zakresami, wariantem bazowym pozostanie ruch w kierunku kolejnych oporów.

Wczorajsza sesja zakończyła się wzrostem kontraktu do 2480. Po wyższym otwarciu kontrakt odnotował wzrost do 2490, a w kolejnych godzinach miała miejsce korekta zwyżki. Dzienne minimum zostało wyznaczone na 2467 w drugiej części sesji, ale końcówka ponownie należała do kupujących.

Wczorajsza sesja zakończyła się wzrostem kontraktu do 2466. Po otwarciu wyznaczone zostało dzienne minimum na 2446, a w kolejnych godzinach na parkiecie przeważali kupujący, którzy pokonali poniedziałkowemu maksimum na 2458 i dotarli do 2475.

W piątek mieliśmy spokojną sesję. Kontrakty na WIG 20 zakończyły dzień na poziomie 2429, co oznaczało wzrost o 2 punkty w stosunku do dnia poprzedniego. Dodatnie zamknięcie to zasługa „cudofixingu”, gdzie rynek został podniesiony o 7 punktów. W ciągu dnia zakres wahań zamknął się w 16 punktach. Otwarcie wypadło dość wysoko, bo na poziomie 2427.

Wracając jeszcze do ostatnich wydarzeń warto wspomnieć, że kłopoty ze sforsowaniem strefy oporu Fibonacciego: 2424 – 2427 pkt. stały się tak naprawdę pożywką dla podaży. Z wymienionego rejonu (po kilku nieudanych próbach sforsowania strefy) niedźwiedziom udało się bowiem w końcu zainicjować ruch kontrujący. W efekcie na wykresie doszło do ukształtowania się trzyfalowego układu ABCD, gdzie kluczową rolę odgrywała projekcja AB = CD.

Trzeba przyznać, że wczorajsza reakcja na niezwykle słabą sesję za oceanem nie była zbyt wyrazista. Otwarcie FW20Z12 wypadło bowiem jedynie 7 punktów poniżej ceny odniesienia. Warto również zwrócić uwagę, że ostatnie środowe transakcje były zawierane prawie 1% ponad kreską. Silna przecena za oceanem mogła zatem z powodzeniem stać się czynnikiem zachęcającym podaż do ataku.

Jak się okazało piątkowe przebudzenie popytu w końcowej fazie handlu nie było przypadkowym wydarzeniem. Co prawda pewne wątpliwości pojawiły się w trakcie poniedziałkowej sesji, gdy impet ruchu wyczerpał się w rejonie lokalnej zapory podażowej: 2345 – 2347 pkt., ale dla odmiany w kocówce wtorkowego handlu popyt ponownie dyktował już warunki gry.

Sesja rozpoczynająca tydzień przebiegała w dobrych nastrojach. Kurs grudniowej serii kontraktów terminowych wystartował z poziomu 2 328 pkt, po czym do otwarcia notowań na rynku kasowym, kontrakty w okolicach kursu otwarcia.

Ostatnia sesja w minionym tygodniu przebiegała w umiarkowanie złych nastrojach. Kurs grudniowej serii kontraktów terminowych wystartował z poziomu 2 335 pkt, po czym 3 pkt powyżej ustalono dzienne maksimum tuż po otwarciu notowań.