futures(strona 21/49)

Ostatnia sesja w minionym tygodniu przebiegała dla odmiany pod znakiem dominacji podaży. Notowania FW20Z11 wystartowały z poziomem 2 208 pkt. Przed rozpoczęciem handlu na rynku kasowym, futures na WIG20 ustanowiły maksimum dzienne na 2 216 pkt, po czym nastroje zaczęły się wyraźnie osłabiać.

Jak pamiętamy istotnym wydarzeniem czwartkowej sesji była nieudana próba przełamania zapory podażowej Fibonacciego: 2231 – 2238 pkt. W swoich opracowaniach dość mocno eksponowałem znaczenie wymienionego zakresu, zwracając także uwagę na wykres w skali dziennej, gdzie dodatkowo przecinały się aż trzy różnie poprowadzone linie.

Ostatnia sesja w minionym tygodniu podzielona została na dwie części. Do godz. 14 kurs kontraktów terminowych mocno zniżkował ustalając dzienne minimum na 2 014 pkt (-4,55%), po czym posiadacze długich pozycji zaczęli odrabiać straty i zamknięcie wypadło na 2 099 pkt (-0,52%).

W swoich czwartkowych opracowaniach eksponowałem znaczenie strefy wsparcia: 2189 – 2195 pkt. Koncentrowały się tutaj bowiem projekcje intradayowej, prowzrostowej formacji ABCD, spełniającej zależność: AB = CD.

Podczas piątkowych notowań miało się odbyć tak wiele ważnych wydarzeń około rynkowych, że wydawało się, iż będziemy świadkami bardzo interesującej sesji. Przede wszystkim, przez cały dzień trwało spotkanie ECOFIN, które odbyło się we Wrocławiu.

Grudniowa seria kontraktów terminowych rozpoczęła piątkową sesję na niewielkim plusie. Do godz. 10 FW20Z11 ustanowiły sesyjne maksimum na 2 316 pkt, po czym w dalszej części sesji popyt miał problemy z utrzymaniem wyznaczonego kierunku.

Warto na wstępie wspomnieć, że w wyniku czwartkowego uderzenia popytu kontrakty zdołały przetestować zaporę podażową Fibonacciego: 2333 – 2338 pkt. Mieliśmy zatem do czynienia z niezwykle silnym ruchem cenowym, który trzeba obiektywnie przyznać wpisywał się w jakimś stopniu w ogólny kontekst techniczny.

Trzeba przyznać, że czwartkowe, jedynie krótkotrwałe naruszenie strefy: 2367 – 2372 pkt (wypadało tutaj między innymi zniesienie 61.8%) okazało się ostatecznie stosunkowo silnym, krótkoterminowym sygnałem technicznym.

Istotnym czynnikiem, który mógł świadczyć o słabości obozu popytowego była środowa, nieudana próba przełamania ważnej zapory podażowej Fibonacciego: 2452 – 2459 pkt. Uważna obserwacja przebiegu kolejnych sesji mogła stanowić potwierdzenie, że kupujący rzeczywiście mają problem z wykreowaniem kolejnej podfali wzrostowej.

Spadek eksportu Japonii w lipcu o ponad 3 proc. jest kolejnym potwierdzeniem, że światowa gospodarka nie podąża ścieżką wzrostu. Po wzroście od sierpniowych dołków o ponad 8 proc. i amerykańskie indeksy mogą tracić.

Czwartkowa sesja przebiegała pod znakiem korekty ostatnich wzrostów i tak się też zakończyła. FW20U11 rozpoczęły wczorajszą sesję z poziomu 2 423 pkt, po czym do godz. 10:20 trwała dynamiczna fala wyprzedaży, w trakcie której kurs terminowy dotarł do 2 373 pkt ustalając w ten sposób dzienne minimum.

Na wstępie warto przypomnieć, że istotnym wydarzeniem środowej sesji było zatrzymanie się kontraktów w rejonie ważnej zapory podażowej Fibonacciego: 2452 – 2459 pkt (jak pamiętamy wypadają tutaj projekcje symetrycznej formacji ABCD).

Otwarcie FW20U11 uplasowało się wczoraj 17 punktów ponad ceną odniesienia. Kupujący uwierzyli zatem, że piątkowa poprawa koniunktury za oceanem to ważne wydarzenie, mogące zdeterminować przebieg poniedziałkowego handlu na GPW.

Wrześniowa seria kontraktów terminowych wystartowała w czwartek z poziomu 2 299 pkt, zyskując 9 pkt względem środowego zamknięcia. Początek kwotowań utrzymał optymistyczne nastawienie, jednak po osiągnięciu pułapu 2 314 pkt, który jak się okazało wyznaczył sesyjne maksimum, na rynek powróciła strona podażowa, sprowadzając jeszcze przed południem rynek poniżej kreski.

Otwarcie kontraktów uplasowało się wczoraj 9 punktów ponad ceną odniesienia. Tym samym już na wstępie notowań doszło do ponownej konfrontacji w rejonie zapory Fibonacciego: 2299 – 2305 pkt. Jak pamiętamy ta w sumie mało znacząca strefa przemieniła się w ostatnim okresie w barierę cenową, ze sforsowaniem której kupujący mieli nieoczekiwanie ogromne problemy.

Okres bessy na rynkach finansowych to stresujący moment dla inwestorów. Gdy akcje lecą na łeb na szyję, łatwo poddać się emocjom i wycofać swoje pieniądze z rynku. Tymczasem jest to właśnie czas, w którym można nie tylko zabezpieczyć swój kapitał, lecz przede wszystkim zarobić.

Kończąca tydzień sesja na warszawskim parkiecie nie przyniosła pogłębienia czwartkowej, panicznej wyprzedaży. Wrześniowa seria kontraktów terminowych wystartowała z poziomu 2 182 pkt, tracąc 33 pkt względem poprzedniego zamknięcia.

Początek skróconego tygodnia na warszawskim parkiecie upłynął po myśli kupujących. Na rynku terminowym wrześniowa seria kontraktów rozpoczęła zmagania z poziomu 2 321 pkt a więc równo na poziomie piątkowego zamknięcia.

Otwarcie kontraktów wypadło wczoraj dokładnie na poziomie piątkowej ceny odniesienia, co w kontekście niezwykle optymistycznego przebiegu poniedziałkowej sesji za oceanem mogło trochę zaskakiwać. Poranne nastroje na rynkach uległy jednak pogorszeniu (dość silnie zniżkowały na przykład kontrakty na US Futures) i to właśnie ten czynnik zaważył o tak niskim poziomie otwarcia FW20U11.

Wrześniowa seria kontraktów terminowych rozpoczęła czwartkowe zmagania z poziomu 2 186 pkt, zyskując 36 pkt względem poprzedniego zamknięcia. Pierwsze minuty handlu przyniosły kontynuację wzrostu ale jeszcze przed godz. 10:00 kontratak sprzedających sprowadził kurs FW20U11 poniżej kreski.