futures(strona 32/49)

Pierwsze takty wczorajszej upłynęły pod znakiem ruchu spadkowego. Jak wiadomo bowiem w piątek po raz kolejny doszło za oceanem do ujawnienia się korekcyjnych nastrojów, co oczywiście wpłynęło w jakimś stopniu na przebiega poniedziałkowego handlu.

Otwarcie kontraktów wypadło w piątek dokładnie w rejonie strefy wsparcia: 2361 - 2366 pkt. Jak wiadomo już dzień wcześniej wymieniony przedział Fibonacciego odegrał ważną rolę, gdyż właśnie tutaj uplasowało się zamknięcie FW20H10.

Piątkowa sesja rozpoczęła się od kilkupunktowej przeceny. Notowania FW20H10 otworzyły się na 2 362 pkt, po czym w ciągu pierwszych 30 minut, strona kupująca doprowadziła do 20-pkt odbicia.

Udany koniec środowych notowań za oceanem oraz pozytywne zakończenie sesji w Azji podziałały na inwestorów na warszawskim parkiecie.

Fatalny koniec tygodnia za oceanem oraz spadki na parkietach azjatyckich sprawiły, że przed poniedziałkową sesją obóz byków nie miał powodów do optymizmu. FW20H10 wystartowały z poziomu 2 408 pkt, a więc 14 pkt. poniżej odniesienia, co jak się okazało stanowiło jednocześnie dzienne minimum.

Na przebieg piątkowej sesji na rynku terminowym wpływ miały ogłoszone dzień wcześniej przez administrację Baracka Obamy plany ograniczenia działalności inwestycyjnej amerykańskich banków.

Otwarcie kontraktów uplasowało się w piątek aż 31 punktów poniżej czwartkowej ceny odniesienia. Powodem tak silnej przeceny kontraktów był niekorzystny dla byków przebieg sesji za oceanem.

W wyniku wtorkowego uderzenia popytu (do jakiego doszło w końcowej fazie sesji) kontrakty przetestowały ważny zakres oporu Fibonacciego: 2509 - 2517 pkt. Osobiście wydawało mi się, że otwarcie wczorajszej sesji uplasuje się ponad wskazanym rejonem cenowym, a ten przeistoczy się następnie w zaporę popytową.

W poniedziałek inwestorzy na rynku terminowym zostali pozbawieni wszelkich drogowskazów. Pusty kalendarz makro oraz dzień wolny na Wall Street nie sprzyjały aktywności na kontraktach, ale zarazem, jak się później okazało służyły uspokojeniu nastrojów.

Jedynie początkowa faza wczorajszych notowań odznaczała się stosunkowo dynamicznym przebiegiem. Mniej więcej od godziny 10.00 na rynku zapanował marazm, z zakresem zmienności nieprzekraczającym 10 punktów.

Początkowa faza piątkowego handlu przebiegła pod znakiem dominacji popytu. Trzeba jednak obiektywnie przyznać, że koszykowy charakter w jakim odbył się atak kupujących na rynku kasowym odznaczał się stosunkowo niewielką wiarygodnością.

Początek piątkowych notowań na rynku terminowym stwarzał jeszcze nadzieję stronie popytowej na pomyślne zakończenie tygodnia.

Kontrakty rozpoczęły czwartkowe notowania z poziomu 2 498 pkt, co oznaczało wzrost o 27 pkt. Początkowy entuzjazm powodowany był dobrym zachowaniem rynków światowych i wystarczył na osiągnięcie 2 501 pkt, który to pułap wyznaczył sesyjne maksimum.

Wtorkowa sesja na rynku terminowym przyniosła korektę notowań marcowej serii kontraktów. Jeszcze w poniedziałek rynki zostały niemiło rozczarowane wynikami opublikowanym przez koncern Alcoa.

Kontrakt odnotował spadek do 2460 pkt. a zamknięcie nastąpiło w pobliżu kluczowego w krótkim terminie wsparcia na 2452 pkt. Ewentualne przełamanie tego wsparcia będzie miało negatywne przesłanie i będzie sugerowało pogłębienie tendencji spadkowej poniżej 2447 pkt.

Echem pozytywnego zakończenia tygodnia w USA, poniedziałkowe otwarcie kwotowań na rynku terminowym nastąpiło na poziomie 2 495 pkt, a więc o 33 pkt powyżej piątkowego odniesienia.

Od kilku dni kontrakty na WIG20 wyceniane są wyraźnie wyżej niż sam indeks.

Niezdecydowanie wykazywane przez obie strony rynku spowodowało, że środowa sesja na rynku terminowym nie przyniosła rozstrzygnięć.

Po przerwie noworocznej inwestorzy wrócili na rynek z wyraźnym optymizmem. Otwarcie notowań kontraktów wypadło na poziomie 2 435 co oznaczało wzrost o 13 pkt w stosunku do sylwestrowego zamknięcia.

Wejście w życie dyrektywy MiFID oznacza spore wyzwania dla firm obracających walutowymi futures na Warszawskiej Giełdzie Towarowej, jak i dla samej WGT.